Şöyle dediği rivâyet edilmiştir: Resûlulluh salla`llahu aleyhi ve sellem buyurdu ki: Binit hayvanı rehin olunduğu zaman, nafakası (verilmek şartiyle) binilir. Sağım hayvanı rehin olduğu zaman (onun) südü de nafakası verilerek içilir. (Hulâsa) merhun hayvanın nafakası (ona) binen, (südünü) içen kimse üzerine vâcibtir.

Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`in: yemin, rmüddeâ aleyhe âid olmakla hümettiğ rivâyet edilmiştir.

Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem: [Hangi bir kişi, müslim bir rakabe âzadlarsa Allah, onun her uzvuna (mukabil), âzâd edenin bir uzvunu (Cehennem) ateş (in) den halâs eder] buyurdu, dediği rivâyet edilmiştir.

Şöyle dediği rivâyet edilmiştir: Bir kere Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`e: - (Yâ Resûla`llah!) Hangi ibâdet efdaldir? diye sordum. Resûlullah: - Allah`a îman ve Allah yolunda cihad, buyurdu. (Yine) ben: - Hangi esir veya köle (yi âzadlamak) efdaldir? diye sordum. Resûl-i Ekrem: - Pahası yüksek ve sâhibi yanında rağbeti çok olan buyurdu. (Tekrar) ben: - Ya köle âzâdına gücüm yetişmezse? diye sordum. Resûlullah: - Ya san`atkâra muâvenet, yâhud beceriksiz, iş bilmez kişiye yardım edersin! buyurdu. (Yine) ben: - Yardım da yapamazsam? dedim. Resûl-i Ekrem: Şer (rin) den halkı masûn bulundurursun!. Bu da canın için tasadduk ettiğin bir sadakadır, buyurdu.

Şöyle rivâyet edilmiştir: Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem buyurmuş ki: her kim ki memlûkteki hissesini bağışlar ve memlûkün (bakıyye-i) semenine bâliğ olur derecede malı bulunursa o sehim için köleye âdilâne kıymet konulur da mu`tık, (vücûben) şeriklerine hisseler (inin kıymet) ini verir ve onun hesâbına köle âzâd olur. Şâyed mu`tikın, şeriklerinin hisselerini ödeyecek malı bulunmazsa, köleden âzadladığı hissesi âzâd olur.

Şöyle dediği rivâyet olunmuştur: Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem: Allah benim sebebimle ümmetimden gönüllerinden geçen yaramaz havâtırı - işlemedikçe veya söylemedikçe - afveyledi, buyurmuştur.

Şöyle rivâyet edilmiştir: Müşârün-ileyh Hazretleri kölesiyle berâber İslâm olmak arzusiyle (Yemen`den Medîne`ye) teveccüh edip gelirken bu iki yolcudan herbiri yolu şaşırıp biribirinden ayrı düşmüştü. (Ebû Hüreyre diyor ki: ben, daha evvel Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`in huzûruna geldim. Ve İslâm üzere arz-ı bîat ettim). Bundan sonra (günün birinde) Ebû Hüreyre Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem ile oturduğu sırada köle geldi (, ansızın görünüverdi). Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem hemen (bana): - Ey Ebû Hüreyre, şu kölendir!, Sana gelmiştir, buyurdu. Ebû Hüreyre de: - Yâ Resûla`llah! Ben de seni işhâd ederim ki: o köle (Allah rızâsı için) muhakkak hürdür, dedi. (ve Medîne`ye gelirken yolda terennüm eylediği şu beyti Huzûru Saâdet`te) inşâd eyledi: Ey sefer gecesi! Uzunluğundan ve ta`b-ü meşakkatinden Allah`a sığınırım. Maamâfih bu meşakkatli uzun gecelerdir ki, dâr-i küfürden beni kurtarmıştır.

Şöyle rivâyet edilmiştir: Müşârün-ileyh Hazretleri câhiliyet zamânında yüz memlûk âzadlamış, yüz (kurbanlık) deve sevketmişti. Müslüman olunca da (mevsim-i hacda) yüz kurbanlık deve üzerine (Bürd-i Yemânî çul örterek) sevk etmiş, yüz memlûk de âzâd etmiştir. Hakîm Hazretleri: ben, Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem`e sordum, diyerek (bakıye-i) hadîsi zikretmiştir ki, Zekât bahsinde geçmiştir.

Şöyle rivâyet edilmiştir: Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem (Medîne`yi basmak isteyen) Benî Mustalık üzerine gece baskını yaptı. Onlar gafil bulunuyorlardı; yaylım hayvanları da su başında sulanıyordu. Resûl-i Ekrem bunların kıtâle tesaddî edenlerini katletti, zürriyetlerini esîr eyledi. O günü Cüveyriye radiya`llahu anhâ`yı da ihtiyâr buyurdu.

Rivâyet olunduğuna göre, müşârün-ileyh Hazretleri demiştir ki: Benî Temîm hakkında Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem`den (şu) üç (haslet) i işittiğim zamandanberi Benî Temîm`i seviyorum: 1) Resûlullah: Temîmîler ümmetimin Deccâl`a karşı en şiddetli davranan bir sınıfıdır, buyurduğunu işittim. 2) Ebû Hüreyre: Benî Temîm`in zekât malları gelmişti. Bunun üzerine Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem: - Bu mallar kavmimizin sadakasıdır! buyurdu, diyor. 3) Hazret-i Âişe nezdinde Temîmîlerden esir bir kadın vardı. Resûlullah Âişe`ye: - Bu esîreyi âzadla! Çünkü o, İsmâil neslindendir, buyurdu.