Şöyle rivâyet edilmiştir: Müşârün-ileyh Hazretleri kölesiyle berâber İslâm olmak arzusiyle (Yemen`den Medîne`ye) teveccüh edip gelirken bu iki yolcudan herbiri yolu şaşırıp biribirinden ayrı düşmüştü. (Ebû Hüreyre diyor ki: ben, daha evvel Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`in huzûruna geldim. Ve İslâm üzere arz-ı bîat ettim). Bundan sonra (günün birinde) Ebû Hüreyre Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem ile oturduğu sırada köle geldi (, ansızın görünüverdi). Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem hemen (bana): - Ey Ebû Hüreyre, şu kölendir!, Sana gelmiştir, buyurdu. Ebû Hüreyre de: - Yâ Resûla`llah! Ben de seni işhâd ederim ki: o köle (Allah rızâsı için) muhakkak hürdür, dedi. (ve Medîne`ye gelirken yolda terennüm eylediği şu beyti Huzûru Saâdet`te) inşâd eyledi: Ey sefer gecesi! Uzunluğundan ve ta`b-ü meşakkatinden Allah`a sığınırım. Maamâfih bu meşakkatli uzun gecelerdir ki, dâr-i küfürden beni kurtarmıştır.