Abdullâh b. Abbâs

HUMMÂ, SAR`A, KÖRLÜK GİBİ HASTALIKLARIN VESÎLE-İ CENNET OLACAĞI

Bâzı ashâbına (ki, `Atâ` İbn-i Ebî Rebâh`tır) şöyle dediği rivâyet olunmuştur: Ey `Atâ`! Sana Cennet kadınlarından bir kadın göstereyim mi? Demiştir. O da: Evet gösteriniz, demesi üzerine İbn-i Abbâs şöyle demiştir: Şu (gördüğün iri yapılı ve uzun boylu habeşî) kara kadın yok mu? Bu kadın bir kere Nebî Salla`llahu aleyhi ve sellem`e gelip: Yâ Resûla`llah! Ben sar`alanıyorum, sar`alanınca da açılıyorum, Allah`a benim için du`â buyurunuz, dedi. Resûl-i Ekrem: Ey kadın! İstersen hastalığına sabret. Bunun mukabilinde sana Cennet vardır. İstersen âfiyet vermesi için Allah`a du`â edeyim, buyurdu. Kadın: Yâ Resûla`llah! Hastalığıma sabrederim, dedi. Ancak ben açılıyorum. Açılmaklığım için Allah`a du`â buyurunuz, diye ricâ etti. Resûl-i Ekrem du`â etti. (Edeb yerleri açılmaz oldu).

İBN-İ ABBÂS RADİYA`LLÂHU ANH`IN ŞU ÜÇ ŞEYDE ŞİFÂ VARDIR: BAL ŞERBETİ, HACAMAT, KEY (=DAĞ), HADÎSİ

"Şifâ üç şeye mühasırdır: Bal şerbeti içmek, hacamat âleti vurmak, ateşle dağlamak. Fakat ümmetimi (son bir ihtiyaç olmadıkça) ateşle dağlamaktan men` ederim" buyurduğu rivâyet olunmuştur.

MEŞHÛR UKÂŞE HAKKINDA ABDULLÂH İBN-İ ABBÂS RADİYA`LLÂHU ANH HADÎSİ

Şöyle dediği rivâyet olunmuştur: Resûlu`llah Salla`llahu aleyhi ve sellem buyurdu ki: Bana bütün ümmetler arzolunup gösterildi: Bir, iki peygamber yanlarında onar, yirmişer, otuzar, kırkar ümmetleriyle berâber önümden geçmeğe başladılar. Bir peygamber de yanında bir ümmeti bile olmaksızın geçti. En sonu uzaktan büyük bir karaltı gösterildi. Bu (kesîf) karaltı nedir? Bu benim ümmetim midir? Diye sordum. Bu, Mûsâ peygamberle kavmidir? Diye cevab verildi, sonra bana ufka bak! Denildi. Bakınca ufku dolduran sevâd-ı a`zamı gördüm. Sonra bana semâ ufuklarının şurasına ve bu tarafına da bak! Denildi. Bir de ne göreyim! Bir sevâd-ı a`zâm baştanbaşa ufku kaplamıştı. Bana: Bu senin ümmetindir. Bunlar yetmiş bin kişi hesâba çekilmeksizin Cennet`e girecektir, denildi. Resûl-i Ekrem (bu hitâbesinden) sonra (odasına) girdi. Ve (hesâba çekilmeden Cennet`e gireceklerin evsâfı hakkında) mecliste bulunanlara bir şey söylemedi, artık meclistekiler dağıldı. (Ve şöyle münâzara ediyorlardı): Biz, Allah`a îmân ve Resûlü`ne itba` eden kimseleriz. Artık biz, Cennet`e hesapsız gideceğiz, yâhut: O bahtiyarlar evlâdlarımızdır, onlar İslâm câ`miası içinde doğmuşlardır. Biz ise câhiliyyet devrinde doğduk, diyorlardı. Bu münâzara Resûlu`llah`a erişmekle hemen hâne-i saâdetten çıkıp: "Cennet`e hesapsız girecek mü`minler efsun etmiyenler, teşe`üm iylemiyenler, şifânın (Allah`dan olduğuna inanıp) keyden olduğuna inanmıyanlar ve her hususta Allah`a tevekkül edenlerdir" buyurdu. Bunun üzerine `Ukkâşe İbn-i Mihsen: Yâ Resûla`llah, ben onlardan mıyım? Diye sordu. Resûl-i Ekrem: Evet onlardansın! Buyurdu. Sonra başka birisi ayağa kalkarak: Ben onlardan mıyım? Dedi. Resûl-i Ekrem: bu hususta `Ukkâşe senden öne geçti! Buyurdu.

KADINLAŞAN ERKEKLERE VE ERKEKLEŞEN KADINLARA RESÛL-İ EKREM`İN LÂ`NET ETTİĞİNE DÂİR ABDULLÂH İBN-İ ABBÂS RADİYA`LLÂHU ANH HADÎSİ

Şöyle dediği rivâyet olunmuştur: Nebî Salla`llahu aleyhi ve sellem erkeklerden kadınlaşanlara, kadınlardan da erkekleşenlere lâ`net etti (ilendi). Ve: Bu makule kimseleri evinizden kovunuz, buyurdu. İbn-i Abbâs der ki: Nebî Salla`llahu aleyhi ve sellem falanı çıkardı, Ömer de filânı çıkardı.

İKİ Nİ`MET VARDIR Kİ, İNSANLARDAN ÇOĞU BUNLARI GÜZEL KULLANMAKTA ALDANMIŞTIR: SIHHAT VE BOŞ VAKİT, MEÂLİNDEKİ İBN-İ ABBÂS RADİYA`LLÂHU ANH HADÎSİ

Rivâyete göre, Nebî Salla`llahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur: İki ni`met (iki güzel hal) vardır ki, insanlardan çoğu bu ni`metleri kullanmakta aldanmıştır: Sıhhat, boş vakit.

ÂDEM-OĞLUNUN İKİ DERE DOLUSU MALI OLSA BİR ÜÇÜNCÜSÜNÜ İSTER. ÂDEM-OĞLUNUN MUHTERİS GÖNLÜNÜ ANCAK TOPRAK DOLDURUR! MEÂLİNDEKİ İBN-İ ABBÂS RADİYA`LLÂHU ANH HADÎSİ

Nebî Salla`llahu aleyhi ve sellem`in şöyle buyurduğunu işittim, dediği rivâyet olunmuştur: Âdem-oğlunun iki dere dolusu malı olsa bir üçüncüsü ister. Âdem oğlunun (muhteris) gönlünü topraktan başka bir şey dolduramaz. Şu kadar ki (ihtirastan nefret edip) tevbe eden kişinin tevbesini Allah kabûl eder.

EHL-İ SÜNNETLE MU`TEZİLENİN HÜSÜN, KUBUH HAKKINDAKİ EBÛ HÜREYRE HADÎSİ

Rivâyete göre, Nebî Salla`llahu aleyhi ve sellem Rabbi Celle ve `Alâ`dan rivâyet ettiği bir hadîsde şöyle demiştir: Allahu Teâlâ eşyânın güzellerini, fenâlarını takdîr etti (yazdı). Sonra güzellerin güzelliğini, fenâların da çirkinlerini açıkladı. Her kim bir güzel (hayır ve ibâdet) yapmak diler de onu yapamazsa Allah o kimse hesâbına kendi dîvânında (meleklerine) tam bir hasene (sevâbı) yazdırır. Eğer o kimse güzel bir iş yapmak ister ve yaparsa, Allah o kimse hesâbına kendi dîvânında on hasene sevâbından yedi yüz misline ve daha çok emsâline kadar hasene sevâbı yazdırır. Şu bir kimse de kötü bir iş işlemek ister de onu yapmazsa, o kimse de Allahu Teâlâ dîvânında tan bir hasene sevâbı yazdırır. Eğer o kimse fenâ bir iş yapmak ister de, o fenâlığı da yaparsa, Allahu Teâlâ onun aleyhine bir kötülük günâhı yazdırır.

MÜTEVEFFÂNIN ADAĞINI OĞLUNUN KAZÂSI HAKKINDA SA`D İBN-İ UBÂDE RADİYA`LLÂHU ANH HADÎSİ

Şöyle dediği rivâyet olunmuştur: Bir (cum`a günü) Nebî Salla`llahu aleyhi ve sellem hutbe îrâd ettiği sırada, bir kişinin ayakta durduğunu gördü. Bu kişinin hâlini sordu. Ashâb: (Bu adam -Ashâb`dan ve Ensâr`dan-) Ebû İsrâil`dir. Bu adam ayakta durmak, oturmamak, (güneşte durmak), gölgelenmemek, söz söylememek (üzere) oruç tutmağı nezretmiştir, dediler. Resûl-i Ekrem de: Bu adama söyleyiniz, söylensin, gölgelensin, otursun, orucunu da tamamlasın, buyurdu.

FARÂİZİ, KUR`AN`DA BİLDİRİLEN SÂHİPLERİNE VERİNİZ! BUNLARDAN GERİ KALAN MAL DA ASABADAN EN YAKIN OLAN ER KİŞİYE ÂİTTİR, MEÂLİNDEKİ İBN-İ ABBÂS HADÎSİ VE ÎZÂHI

Nebî Salla`llahu aleyhi ve sellem`in şöyle buyurduğu rivâyet olunmuştur: Ferâizi (Kur`ân`da bildirilen) sâhiblerine veriniz. (Bunlardan) geri kalan (mal) da (Asabadan = baba tarafından) en yakın olan er kişiye âiddir.

MÜ`MİN KİŞİ KAFİR OLAN KAVMİNDE İMANINI GİZLEYEBİLİR HADİSİ

Rivâyete göre, Nebî Salla`llahu aleyhi ve sellem Mikdâd radiya`llahu anh`e şöyle buyurmuştur: Ey Mikdâd! Bir mü`min kişi, kâfir olan kavmi arasında îmânını gizleyip (selâmete erişince) îmânını açıklasa, bunun üzerine sen de (onun îmânına i`timâd etmiyererk) öldürsen (doğru değildir). Nasıl ki, sen de Hicret`den önce Mekke`de îmânını gizliyordun.