Abdullâh b. Ömer

TÂİF`İN MUHÂSARASI HAKKINDAKİ RİVÂYETLER

Rivâyete göre şöyle demiştir: Tâif seferinde Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem şehri günlerce muhâsara ettiği halde Benî Sakîf`ten hiçbir mağlûbiyet haberi gelmemişti. Bu cihetle Resûlullah (bâzı Ashâbiyle istişâre ederek): İnşâ-Allah yarın döneceğiz! diye (muhasaraya son vereceğini) orduya i`lân etmişti. Fakat bu haber mücâhidlere ağır gelerek: Tâif`i fethetmeden nasıl gideriz? diye i`tirâz ettiler. -Râvî Süfyân bir kere de: nasıl döneriz? diye rivâyet etmiştir-. Bu i`tirâz üzerine Resûl-i Ekrem: Öyle ise yarın sabah harbe hazır olun! buyurdu. Ferdâsı sabah harb başladı. (Düşman müthiş müdâfaada bulundu. Attığı ok, taş, kızgın demir çivilerle) Ashâb`dan pek çoğu yaralandı. Bunun üzerine Resûlullah: İnşâ-Allah yarın döneceğiz! buyurdu. Bu def`a bu karar onları sevindirdi. Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem de Ashâb`ın bu meserretine güldü.

YANLIŞ BİR İCTİHAD İLE ESİRLERİN KATLİ

Rivâyete göre şöyle demiştir: Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem Hâlid İbn-i Velîd`i (üç yüz elli kişilik bir kuvvetle) Benî Cezîme üzerine gönderdi. Hâlid İbn-i Velîd bunları İslâm`a da`vet etti. Fakat bunlar: "Biz müslümân olduk!" demesini beceremediler. Bunun yerine: "şirkten çıktı, müslüman olduk!" demeğe başlamışlardı. Bunun üzerine Hâlid bunlardan bir kısmını öldürmeğe, bir kısmını da esîr etmeğe başladı. Ve seriyyede bulunan herkese kendi esîrini öldürmesini emretti. Şimdi ben: Vallahi esîrimi öldürmem. (Muhâcir ve Ensâr) arkadaşlarımdan hiçbirisi de öldürmiyecektir! dedim. (Benî Süleym ise öldürmüşlerdi). Sefer sonunda Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`in huzûruna vardığımızda bu hâli arzettik. Bunu duyunca Resûlullah elini kaldırarak iki kere: Allah`ım Hâlid`in işlediği şu işten Sana sığınırım! diye duâ etti.

RESÛLULLÂH`IN KÂ`BE`DE NAMAZI VE TAVÂFI

Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`in Kâ`be dâhilinde kıldığı namaza dâir Abdullah İbn-i Ömer radiya`llahu anhümâ hadîsi yukarıda geçti. Buradaki rivâyette İbn-i Ömer (ziyâde olarak): Resûl-i Ekrem`in o namaz kıldığı yerde (kıymetli) kırmızı bir mermer vardı! demiştir.

RESÛL-İ EKREM`İN TRAŞ OLMASI

Rivâyete göre Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem Vedâ Haccı`nda başını traş etti. Ashâbından bir kısmı da traş oldu. Bâzısı da saçlarını kestirdi.

BİR HÂRİCÎ İLE İBN-İ ÖMER`İN MUHÂVERESİ

Rivâyete göre bir kere İbn-i Ömer`e (bir Hâricî tarafından müslümanlar arasındaki) fitne harbi hakkında re`yin nedir, (bu kıtâle niçin iştirâk etmiyorsun?) diye soruldu. O da sorana: "Fitne nedir bilir misin? Muhammed salla`llahu aleyhi ve sellem müşriklerle harb ederdi. Müşrikler üzerine harbe gitmek bir fitne (ve şirki izâle) içindi. Yoksa sizin kitâliniz gibi mülk ve saltanat üzerine açılmış harb değildir." diye cevâb verdi.

MAKÂM-I MAHMÛD HAKKINDA ABDULLÂH İBN-İ ÖMER HADİSİ

Rivâyete göre şöyle demiştir: Kıyâmet günü insanlar küme küme, her ümmet peygamberinin peşinde (ileri, geri) dönüştürürler (ve büyük peygamberlere): Ey falan, şefâat et, ey falan, şefâat et, derler. En sonu şefâat dileği Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`e erişip nihâyet bulur. Bu şefâat vâkıası Allahu Teâlâ`nın peygamberi Muhammed Mustafâ`yı Makam-ı Mahmûd`a gönderdiği gün vuku` bulur. (Ve herkes o gün Muhammed Mustafa`yı tebcîl eder.)

Rivâyete göre, Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur: Nâs (hesâb için) âlemlerin Rabb`i dîvânında durdukları gün o kadar bekliyecekler (ve terliyecek ki) hattâ onlardan biri iki kulağının yarı yerine kadar kendi teri içinde kaybolacaktır.

KUR`ÂN`IN FAZÎLETİ HAKKINDA OSMÂN, İBN-İ ÖMER, İBN-İ MES`ÛD HADÎSLERİ

Rivâyete göre Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur: Kur`ân sâhibi (hâfızın) benzeri, bağlı devenin sâhibinin misâli gibidir. Deve sâhibi devesini gözetirse tutabilir. Mukayyed olmayıb bırakırsa kaçar gider.

MÜBÂDELE SÛRETİYLE NİKÂHIN HURMETİ

Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`in şigâr (sûretiyle nikâh) dan nehyettiği rivâyet olunmuştur.

KARDEŞİNİN TALÂKI ŞARTİYLE NİKÂH HARÂMDIR

Şöyle dediği rivâyet olunmuştur: Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem sizin bâzınız bir matâ almak üzere iken öbürüsünün almağa kalkışmasını nehyetti. Yine böyle kişinin (bir mü`min) kardeşinin nikâhına tâlib olduğu bir kadını istemesi de doğru değildir. Meğer ki, ikinci istemezden önce birinici tâlib vaz geçmiş ola, yâhud da birinci tâlib vaz geçmiş ola, yâhud da birinci tâlib ikincisinin istemesine müsâade etmiş ola.