PEYGAMBERİMİZ`İN ESLEM, GIFÂR, MÜZEYNE, CÜHEYNE KABÎLELERİNİ ÖVDÜĞÜNE DÂİR RİVÂYETLER. BU KABÎLELERİN MÜSLÜMANLIĞA HİZMETLERİ

Rivâyete göre, Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem bir kere minber üzerinde (hutbe îrâd ederek): - Allah, Gıfâr (kabîlesin)i mağfiret etsin, (mağfiret edecektir.) Eslem (kabîlesin)i de Allah selâmette kılsın, (sulh içinde yaşatsın!). Usayye (kabîlesi efrâdı) ise Allah`a ve O`nun Peygamberine isyân ettiler (de lâ`nete müstahak oldular), buyurmuştur.

PEYGAMBERİMİZ`İN ESLEM, GIFÂR, MÜZEYNE, CÜHEYNE KABÎLELERİNİ ÖVDÜĞÜNE DÂİR RİVÂYETLER. BU KABÎLELERİN MÜSLÜMANLIĞA HİZMETLERİ

Rivâyet olunduğuna göre, bir kere Akra` İbn-i Hâbis Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`e: - Yâ Resûla`llah! Sana ancak Eslem, Gıfâr, Müzeyne -zan edersem- Cüheyne kabîlelerinden hacıları soyan hırsızlar tâbi` olmuştur! demişti. Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem (Akra`ı karşılayarak): - Ey Akra`, (sen ne sanıyorsun?) Bana söyler misin ki: eğer Eslem, Gıfâr, Müzeyne, Cüheyne (kabîleleri) Benî Temîm, Benî Âmir, Esed, Gatafân (kabîlelerin) den hayırlı iseler, bu, ikinciler için bir eksiklik ve husrân değil midir? buyurdu. Akra`: - Evet hüsrandır, diye tasdîk etmesi üzerine Resûlullah: - Hayâtım yed-i kudretinde olan Allah`a yemîn ederim ki, onlar (Eslem, Gıfâr, Müzeyne, Cüheyne) bunlardan (Benî Temîm, Benî Âmir, Esed, Gatafân`dan) elbette daha hayırlıdırlar, buyurdu.

PEYGAMBERİMİZ`İN ESLEM, GIFÂR, MÜZEYNE, CÜHEYNE KABÎLELERİNİ ÖVDÜĞÜNE DÂİR RİVÂYETLER. BU KABÎLELERİN MÜSLÜMANLIĞA HİZMETLERİ

(Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem`in şöyle buyurduğu) rivâyet olunmuştur: Eslem ve Gıfâr ile Müzeyne ve Cüheyne`den bir kısmı -yâhut Resûlullah, Cüheyne`den veya Müzeyne`den bir kısmı dedi- Allah yanında -yâhut Resûlullah kıyâmet gününde dedi- Esed, Temîm, Hevâzin ve Gatafân`dan hayırlıdır.

PEYGAMBERİMİZ`İN ESLEM, GIFÂR, MÜZEYNE, CÜHEYNE KABÎLELERİNİ ÖVDÜĞÜNE DÂİR RİVÂYETLER. BU KABÎLELERİN MÜSLÜMANLIĞA HİZMETLERİ

Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem: "Kahtan oğullarından bir kişi çıkıp nâsı asâsiyle sevk ve idâre etmedikçe kıyâmet kopmayacaktır" buyurduğu rivâyet olunmuştur.

NESEBLE TEFÂHÜRÜN CÂHİLİYYET ÂDETİ OLDUĞU

Şöyle dediği rivâyet olunmuştur: Biz, (Müreysî` seferinde) Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem ile berâber gazâ etmiştik. Muhâcirlerden birtakım kimseler de toplanmış, Resûlullah ile berâber sefer etmişti. Hattâ Muhâcirler (Ensâr`dan) çoğaldı. Muhâcirlerden şakacı birisi de vardı. Ensar`dan birisinin kıçına (şaka olarak) vurmuştu. Ensârî aşırı derecede hiddetlenmişti. Nihâyet (kavga başladı) iki taraf da kabîlelerini imdâda çağırdılar: Ensar`dan olan kimse: Ey Medîneliler, imdâdıma koşunuz! diye feryâd etti. Muhâcir şakacı da: Ey Muhâcirler, imdâdıma geliniz! diye seslendi. Bu sesler üzerine Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem çıktı ve: -Câhiliyet halkının çığlığiyle feryattan maksat nedir? buyurdu. Sonra da: - Onlara ne olmuş (ki, İslâm âdetini bırakıyorlar), neden câhiliyet âdetiyle sesleniyorlar? diye sordu. Bir Muhâcirin Ensâr`dan birisine şaka ile vurduğu bildirildi. -Râvî der ki:- Bunun üzerine Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem: - Şu câhiliyet çığlığını bırakınız!. Soyunu çağırmak (onunla hak kazanmak) ne kötü şeydir? buyurdu. (Münâfıkların reîsi olan) Abdullah İbn-i Übey İbn-i Selûl de: - Vay, şunlar bizim Medîne halkı üzerine Muhâcirleri ayaklandırmak mı istiyorlar?. Hele biz bir kere Medîne`ye dönüp varalım; bizim en azîzimiz (gûyâ kendisi) onlardan en zelîl olanı (gûyâ Peygamber`i) elbette ve muhakka sûrette (Medîne`den) çıkaracaktır, dedi. Bunun üzerine Ömer, İbn-i Übey için: - Ey Allah`ın Peygamberi! Şimdi ben şu habîsi gebertmez miyim? dedi. Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem de: - (Bırak şunu!) Halk, Muhammed, Ashâb`ını öldürmeğe başladı, diye dedi-kodu etmesin! buyurdu.

HUZÂÎ AMR İBN-İ ÂMİRÎ`NİN SÂİBE (=DEVELERİ SALMA ADAK) YAPAN İLK KİŞİ OLDUĞUNA DÂİR EBÛ HÜREYRE HADÎSİ

Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem`in: Amr İbn-i Luhay İbn-i Kam`a İbn-i Hindif Huzâa (kabîlesi) nin (büyük) babasıdır, buyurduğu rivâyet olunmuştur.

HUZÂÎ AMR İBN-İ ÂMİRÎ`NİN SÂİBE (=DEVELERİ SALMA ADAK) YAPAN İLK KİŞİ OLDUĞUNA DÂİR EBÛ HÜREYRE HADÎSİ

Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`in şöyle buyurduğu rivâyet olunmuştur: (Küsûf namazı kılarken) ben Cehennem`de Huzâî Amr İbn-i Âmirî`yi kendi barsaklarıı (ateş içinde) sürükler bir halde gördüm. Çünkü Amr-ı Huzâî, develeri salma adak yapanların önderi idi.

EBÛ ZERR-İ GIFÂRÎ`NİN SÛRET-İ İSLÂM`I HAKKINDA ABDULLÂH İBN-İ ABBÂS`IN UZUN BİR METİN İLE RİVÂYETİ

(Ebû Cemre) şöyle rivâyet etmiştir: bir kere İbn-i Abbâs bize: Ebû Zerr`in nasıl müslümân olduğunu size bildireyim mi? diye sormuştu, biz de: evet bildir! demiştik. (İbn-i Abbâs şöyle anlattı): Ebû Zer dedi ki: ben Gıfâr (kabîlesin) den bir kimse idim. (Günün birisinde): "Mekke`de bir kimse çıkmış, Peygamber olduğunu iddia ediyormuş" diye bize bir haber erişti. Ben de kardeşim (Üneys)e: haydi (Mekke`ye) şu kimseye git, görüş!. (Ne söylerse dinle). Ve onun (hakkında edindiğin) haberle bana gel! dedim. (Nihâyet) kardeşim gitti. Resûlullah`a kavuştu. Sonra dönüp geldi. Kardeşime: - Ne haber var? diye sordum. O da: - Bir kişi gördüm. O, hayır ile emrediyor, şerden nehyediyor, dedi. Kardeşime: - Gönlüme şifâ verir bir haber getirmedin! dedim. Ve kendim bir dağarcık, bir de asâ aldım. Sonra Mekke`ye yöneldim. (Mescid-i Harâm`a geldim) fakat ben Resûlullah`ı tanımıyordum. Onu başkasına sormak da fenâma gidiyordu. Zemzem suyu içiyordum. Ve mescidde bulunuyordum. Ebû Zerr (devamla) der ki: - Bu sırada yanıma Alî (İbn-i Ebî Tâlib) uğradı ve: - Şu adam gariptir sanırım! dedi. Ben de: - Evet garibim, dedim. Alî: - Öyle ise bizim eve buyur! dedi. Ebû Zer der ki: Alî ile berâber gittim. (Sabaha kadar) o bana (seyahatime dâir) bir şey sormadı. Ben de ona haber vermedim. Sabahlayınca (kalktım) Resûlullah`ı sormak için kuşluk vakti mescide gittim. Fakat kimse bana ona dâir bir şey bildirmedi. Ebû Zer (devâm edip) dedi ki: - (Yine) bana Alî uğradı ve: - Bu adam için yerini öğrenmek zamanı gelmedi mi? (yani hâlâ garip mi, bir yer bulup yerleşmedi mi?) diye sordu. Ben de: - Hayır, (burada ikamet niyetinde değilim) dedim. Alî: - Haydi (bize) gidelim, dedi. (Gittik, evde) Alî: - Yâhu senin işin, (hâl ü şânın) nedir? Bu şehre neye geldin? diye sordu. Ben de: - Mahrem tutacağına bana söz verirsen sana anlatırım, dedim. Alî: - Emîn ol öyle yaparım, dedi. Ben de şöyle anlattım: - Duyduğumuza göre burada bir kişi çıkmış, Peygamberim, dermiş. Onunla görüşmek üzere kardeşimi gönderdim. Fakat kardeşim döndü geldi. Getirdiği haber bana kanâat vermedi. Bunun üzerine kendim bu zâta varıp yüz yüze kavuşmak (ve görüşmek) istedim, (buraya geldim). Alî: - Hiç şüphesiz sen (âkılâne hareket ettin) hidâyete mazhar oldun. (Bu zât, Allah`ın resûlüdür, hak Peygamberdir. Sabahleyin ben yanına gideceğim. Sen de ardımca gel! dedi. Sabah olunca Alî): İşte ben Resûlullah`ın yanına gidiyorum; arkam sıra gel; benim girdiğim yere sen de gir!. Şâyet ben (yolda) sana zarar vereceğinden korktuğum birisini görürsem, ben, papucumu düzeltir gibi bir duvara yönelir dururum. Sen (durma) git! (Ber yürüyüp nereye girersem, sen de oraya gir!) dedi.. Alî gitti. Ben de onunla berâber gittim, nihâyet o, Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`in huzûruna girdi. Onunla berâber ben de girdim. Hemen Resûlullah`a: - Yâ Resûla`llah, bana İslâm`ı ta`lîm buyur! dedim. O da telkîn buyurdu. Ben de bulunduğum yerde hemen müslümân oldum. Bunun üzerine Resûlullah: - Ey Ebû Zer, bu işi mahrem tut, ve memleketine dön, git!. Sonra sana bizim zuhûrumuz haberi, ne zaman erişirse hemen gel! buyurdu.

"EN YAKIN KAVM VE KABÎLENİ ALLÂH`IN AZÂBİYLE KORKUT!" ÂYET-İ KERÎMESİNİN NÜZÛLÜ ÜZERİNE RESÛLULLÂH`IN SAFÂ TEPESİNE ÇIKARAK VE BÜTÜN KUREYŞ SOYLARINI ÇAĞIRARAK DA`VETİ

Gelen rivâyete göre şöyle demiştir: "Habîbim, en yakın kavim ve kabîleni (Allah`ın azâbiyle) korkut!" meâlindeki âyet nâzil olduğunda Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem (bir gün evinden çıktı. Tâ Safâ dağına ve biribiri üzerine yığılmış büyük taş kümelerinin yanına vardı, en yüksek bir kayanın üstüne çıkıp yükseldi. Sonra: Ey Kureyş buraya geliniz, toplanınız!. Büyük bir iş karşısında bulunuyorsunuz, diye seslendi). Kureyş kabîlerini, ey Fihr oğulları, ey Adiy oğulları (ey Abd-i Menâf oğulları, ey Abdü`l-Muttalib oğulları) diye oymak oymak çağırmağa başladı.

KİŞİNİN ANASINA, BABASINA VE ATALARINA İLGİ VE MUHABBET BESLEYİP ONLARA SÖZ GELMESİNE KARŞI KISKANÇ OLMASINA DÂİR HAZRET-İ ÂİŞE HADÎSİ

Şöyle dediği rivâyet olunmuştur: (Şâir) Hassân, (Kureyş) müşriklerini hiciv ve zem etmek husûsunda Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`den müsâade istemişti. Resûlullah: - (Kureyş içindeki) benim mesebim ne olacak? diye sordu. Hassân: - Yâ Resûla`llah! Hiç şüphesiz ben, seni (n soyun Benî Hâşim`i) Kureyş soyları arasından hamurdan kıl çeker gibi muhakkak çeker çıkarırım, diye cevab verdi.