PEYGAMBERİMİZİN İSLÂM`A ALENÎ İLK DA`VETİ

"EN YAKIN KAVM VE KABÎLENİ ALLÂH`IN AZÂBİYLE KORKUT!" ÂYET-İ KERÎMESİNİN NÜZÛLÜ ÜZERİNE RESÛLULLÂH`IN SAFÂ TEPESİNE ÇIKARAK VE BÜTÜN KUREYŞ SOYLARINI ÇAĞIRARAK DA`VETİ

Gelen rivâyete göre şöyle demiştir: "Habîbim, en yakın kavim ve kabîleni (Allah`ın azâbiyle) korkut!" meâlindeki âyet nâzil olduğunda Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem (bir gün evinden çıktı. Tâ Safâ dağına ve biribiri üzerine yığılmış büyük taş kümelerinin yanına vardı, en yüksek bir kayanın üstüne çıkıp yükseldi. Sonra: Ey Kureyş buraya geliniz, toplanınız!. Büyük bir iş karşısında bulunuyorsunuz, diye seslendi). Kureyş kabîlerini, ey Fihr oğulları, ey Adiy oğulları (ey Abd-i Menâf oğulları, ey Abdü`l-Muttalib oğulları) diye oymak oymak çağırmağa başladı.

KİŞİNİN ANASINA, BABASINA VE ATALARINA İLGİ VE MUHABBET BESLEYİP ONLARA SÖZ GELMESİNE KARŞI KISKANÇ OLMASINA DÂİR HAZRET-İ ÂİŞE HADÎSİ

Şöyle dediği rivâyet olunmuştur: (Şâir) Hassân, (Kureyş) müşriklerini hiciv ve zem etmek husûsunda Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`den müsâade istemişti. Resûlullah: - (Kureyş içindeki) benim mesebim ne olacak? diye sordu. Hassân: - Yâ Resûla`llah! Hiç şüphesiz ben, seni (n soyun Benî Hâşim`i) Kureyş soyları arasından hamurdan kıl çeker gibi muhakkak çeker çıkarırım, diye cevab verdi.

PEYGAMBERİMİZİN MUHAMMED, AHMED, NÂCÎ, HÂŞİR, ÂKIB İSİMLERİ VE MEDLÛLLERİ

Rivâyete göre, Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur: Bana mahsûs ve munhasır (ve en yüce) beş isim vardır: Ben Muhammed`im ve Ahmed`im, ben o Mâhîyim ki, Allah benim (Nübüvvtim)le küfrü izâle edecektir. Ben o Hâşirim ki, (Kıyâmet gününde) nâs beni ta`kîb ederek haşrolunacaktır. Ben Âkıbim, Hâtemü`l-Enbiyâ`yım. (Benden sonra hiç kimse Nebî olmıyacaktır.)

KUREYŞ MÜŞRİKLERİNİN PEYGAMBERİMİZE KÜFÜR ETMELERİ HAKKINDA EBÛ HÜREYRE HADÎSİ

Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem`in şöyle buyurduğu rivâyet olunmuştur: Ashâbım! Siz hayret edip şaşmaz mısınız? Bakınız Allah Kureyş (kâfirlerin) in sebbetmesini ve ilencini, benden nasıl def` etmiştir?. Ben Muhammed (adiyle ma`rûf ve memdûh) iken onlar (tebdîl ederek): Müzemmem diye sebhederler ve Müzemmem diye eğlenirlerdi.