Abdullah İbn-i Zübeyr

GANÎMET VE DEVLET MALINA HIYÂNET EDENLERİN CEZÂLARI. BU HUSÛSA DÂİR EBÛ HÜREYRE HADÎSİ

Rivâyete göre, müşârün-ileyh (bir kere mâzîyi yâd ederek) Abdullah İbn-i Ca`fer`e: - Hatırlar mısın? (Hani Mekke`nin fethi günü) ben, sen, Abdullah İbn-i Abbâs, Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem`i karşıladığımız vakit? demişti. Abdullah İbn-i Ca`fer: - Evet hatırlatırım! Resûlullah benimle İbn-i Abbâs`ı terkisine almıştı da seni bırakmıştı, demiştir.

KUREYZA`YA KARŞI ÎFÂ ETTİĞİ HİZMETTEN DOLAYI RESÛL-İ EKREM`İN: EY ZÜBEYR ANAM VE BABAM SANA KURBAN OLSUN! BUYURMASI

Rivâyete göre, şöyle demiştir: Ahzâb (Hendek gazâsı) günü ben, Ebû Seleme`nin oğlu Ömer ile berâber (çocuk olduğumuzdan, Peygamber`in) kadınlar (ın) ın yanında bulunduk. Bir de baktım ki (babam) Zübeyr, atının üstünde iki üç kere Benî Kurayza`ya gidip geliyor. Ben (evimize) dönüp geldiğimde babama: - Ey baba! Ben seni Benî Kureyza`ya gidip gelirken gördüm, dedim. Babam: - Yavrucuğum! Sen beni (öyle) gördün mü? dedi. Ben de: - Evet! dedim. Babam (bu hareketinin sebebini bildirerek) dedi ki: - Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem: Benî Kurayza`ya kim gider de onların (vaziyeti) haberiyle bana gelir, (bildirir?) dedi. Ben de (icâbet edip) gittim. Gelince Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem, bana babasiyle anasını bir arada yâdederek: - Zübeyr, babam, anam sana kurban olsun! buyurdu.

EŞ`ARÎLER HEY`ETİ

Şöyle dediği rivâyet olunmuştur: (Hicret`in dokuzuncu yılında) Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`e Temim oğullarından süvârî bir hey`et gelmişti. (Bunlar İslâm olduktan sonra) Ebû Bekir: - Yâ Resûla`llah, bunlara Ka`ka` İbn-i Ma`bed İbn-i Zürâre`yi emîr ta`yîn buyursanız! demişti. Bunun üzerine Ömer: - Hayır, o olamaz, Akra` İbn-i Hâbis`i ta`yîn buyurunuz yâ Resûla`llah! dedi. Ebû Bekir: - Sen muhakkak bana muhalefet etmek istiyorsun! dedi. Ömer: - Hayır, sana muhâlefet etmek istemem! dedi. Bu sûretle Ebû Bekir ile Ömer biribirleriyle mücâdele etmişlerdi. Hattâ sesleri yükselmişti. Bunun hakkında şu mealdeki iki âyet-i kerîme nâzil olmuştur: "Ey îmân eden kullar! Allah`ın ve Resûlü`nün (emirleri) önüne geç (erek nizâ` et) meyiniz!. Ve Allah`tan korkunuz! Çünkü Allah (sizin sözlerinizi) işitir, (işlerinizi de) bilir. Ey mü`minler! Seslerinizi Peygamber`in sesinden üstün yükseltmeyiniz! Ve ona, biribirinize bağırır gibi yüksek söylenmeyiniz! Çünkü ibâdetleriniz hiçe iner de haberiniz olmaz".

A`RÂF SÛRESİ`NİN BİR ÂYETİ BU ÂYET HAKKINDA İBN-İ ABBÂS`IN BİR RİVÂYETİ

Şöyle dediği rivâyet olunmuştur: Allahu Teâlâ, Peygamberi salla`llahu aleyhi ve sellem`e nâsın ahlâkından afvı iltizâm etmesini emretti.