Enes b. Mâlik

RESÛL-İ EKREM`İN PARMAKLARI ARASINDAN SU FIŞKIRIŞI VE BU SU İLE ÜÇ YÜZ KADAR KİMSENİN İÇMESİNE VE ABDEST ALMASINA DÂİR ENES İBN-İ MÂLİK HADÎSİ

Rivâyete göre, müşârün-ileyh demiştir ki: Bir kere Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem (Medîne çarşısının bir semti olan) Zevrâ`da iken (ikindi namazının vakti yaklaşmıştı ve abdest suyu arayıp bulamamışlardı. Bunun üzerine) Resûlullah`ın huzûruna bir kap (içinde bir miktar su) getirildi. Müteâkıben Resûlullah elini kab(ın içindeki suy)a koydu. Hemen parmakları arasından su fışkırmağa başladı. Orada bulunan cemâat abdest al(ıncaya kadar devâm et)ti. (Enes İbn-i Mâlik`in râvîsi) Katâde der ki: Ben, Enes İbn-i Mâlik`e: - Orada kaç kişi idiniz? diye sordum. O da: - Üç yüz, yâhut üç yüz kadar, diye cevap verdi.

RESÛL-İ EKREM`İN SÂBİT İBN-İ KAYS (RADİYA`LLÂHU ANH) İ CENNETLE MÜJDELEMESİ VE SÂBİT`İN DE YEMÂME MUHÂREBESİNDE ŞEHÎD OLMASI HAKKINDA ENES İBN-İ MÂLİK HADÎSİ

Rivâyete göre, Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem bir ara Sâbit İbn-i Kays`i kaybetmiş (görememiş) ti. (Sâbit İbn-i Kays`e ne oldu; hiç görünmiyor? diye sordu.) Ashâb`dan birisi: - Yâ Resûla`llah! Ben Sâbit`in hâl ve şânını sizin için öğrenirim! dedi. Ve o zât Sâbit`e gitti. Onu, evinde başını eğerek oturur bir halde bulmuş ve: - Ne haldesin? diye sormuş. O da: - Hâlim yaman kötü!. (Sâbit:) sesini Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`in sesinden ziyâde yükseltir bir kimsedir. Onun şimdiye kadar işlediği hayır ve ibâdet hiç olmuştur. Artık Sâbit cehennemliktir, diye cevap vermiş. Bu adam da Resûlullah`a gelerek Sâbit şöyle söyledi, diye haber vermiştir. O Sahâbî ikinci def`a Sâbit`in yanına büyük bir müjde ile dönüp gitmiştir. Şöyle ki: Resûlullah Efendimiz o Sahâbî`ye: - Sâbit`e git, ona: Sen cehennemlik kişilerden değilsin, belki cennetlik bahtiyarlardansın, de! buyurmuştur.

YEHÛDÎLERLE HIRİSTİYANLARIN MÜSLÜMANLIĞI İÇİNDEN YIKMAK İÇİN BÂZI KİMSELERİN MÜSLÜMAN OLUP SONRA İRTİDÂD EDEREK MÜSLÜMANLIK ALEYHİNDE TEFEVVÜHATTA BULUNMALARI HAKKINDA ENES İBN-İ MÂLİK HADÎSİ

Rivâyete göre, şöyle demiştir: (Neccar oğullarından) Hiristiyan bir kişi vardı. Sonra müslüman olmuştu. Bakare ve Âl-i İmrân (Sûrelerini) okumuştu. Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`e de vahiy kâtipliği yapmıştı. Bu adam sonra geri, Hiristiyanlığa döndü. (Ve kaçarak Hiristiyan câmiasına ihtihâk etti. Hiristiyanlar onu yüksek makamlara çıkardılar) Bu mürted: Muhammed bir şey bilmez. Yalnız benim kendisine yazdığım şeyleri bilir, demeğe başladı. Ve (aradan çok bir zaman geçmeden) Allah onu (kavmi içinde boynunu vurdurup) öldürdü. Hiristiyanlar defnettiler. Fakat sabah olunca gömüldüğü yer onu dışına atmıştı. Bunun üzerine Hiristiyanlar: bu Muhammed ile Ashâb`ın işidir. Onların arasından çıkıp kaçtığı için bu din kardeşimizin ölüsünden kefenini soydular ve onu (meydanda) bıraktılar, diye iftirâ ettiler. Ve derin bir çukur kazarak onun içine bıraktılar. Fakat sabah olunca gömüldüğü yerin onu (yine) dışına attığı görüldü. Hiristiyanlar yine: Bu, Muhammed ve Ashâb`ının işidir. Onların arasından çıkıp kaçtığı için bu din kardeşimizin ölüsünden kefenini soydular ve onu kabrin dışında bıraktılar, dediler. Ve bir yerde yine bir çukur kazdılar, güçleri yettiği derecede derinleştirdiler. Fakat sabah olunca o yerin onu dışına attığı görüldü. Bunun üzerine Hiristiyanlar bu işin kullar tarafından yapılmadığını anladılar. Ve onu açıkta bıraktılar.

UHUD DAĞI ÜZERİNDE DUYULAN BİR DEBREM ÜZERİNE PEYGAMBERİMİZ`İN: UHUD USLU OL! ÜSTÜNDE BİR PEYGAMBER, BİR SIDDÎK, İKİ ŞEHİT VAR, HADÎSİ

Rivâyet olunduğuna göre, Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem bir kere Ebû Bekr, Ömer, Osman (radiya`llahu anhüm) ile birlikte Uhud`e çıkmıştı. Orada bulundukları sırada dağ deprendi. Bunun üzerine Resûlullah: Ey Uhud, uslu dur! Bil ki, üstünde bir Peygamber, doğru seciyeli bir zât, iki de şehîd bulunuyor, buyurdu.

ÖMER`İN CENNET`LE MÜJDELENDİĞİNE DÂİR CÂBİR VE ABDULLÂH İBN-İ ÖMER HADÎSLERİ

Rivâyet olunduğuna göre, şöyle demiştir: Bir kimse Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`e Kıyâmetten suâl edip: - Yâ Resûla`llah! Kıyâmet ne zaman kopacak? dedi. Resûlullah ona (hakîmâne bir üslûb ile): - O sâate, o güne ne hazırladın? diye sordu. Sâil: - Hiç bir şey hazırlamadım. Yalnız ben, Allah`ı ve Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`i sever (bir adam) ım! dedi. Resûlullah da: - Öyle ise sen, sevdiklerinle berâber (bulunacak) sın! diye müjdeledi. Enes İbn-i Mâlik der ki: Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`in bu: Sen, sevdiklerinle berâbersin! müjdesine sevindiğimiz gibi hiç bir şey bizi sevindirmedi. Yine Enes der ki: - Ben, Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`i, Ebû Bekr`i, Ömer`i severim. Onlara olan bu aşk ve muhabbetim sebebiyle (kıyâmette) onlarla berâber olacağımı (Allah`ın inâyetinden) umarım. Velev ki onların hayır işlerine benzer hayır ve ibâdet işlememiş olayım.

EBÛ UBEYDE`NİN FÜTÛHÂTI VE ADÂLETİ

Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem`in: "Her Peygamber ümmetinin güvendiği bir kimsesi vardır. Ey Muhammed ümmeti, bizim mu`temedimiz de Ebû Ubeyde İbn-i Cerrah`dır!" buyurduğu rivâyet olunmuştur.

HASEN VE HÜSEYİN RADİYA`LLÂHU ANHÜMÂ HAKKINDA BERÂ`, ENES VE İBN-İ ÖMER RİVÂYETLERİ

Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`e hiç bir kimse Hasan İbn-i Alî radiya`llahu anhumâ kadar çok benzer değildi, dediği rivâyet olunmuştur.

HAZRET-İ HÂLİD`E SEYFU`LLÂH LÂKABININ VERİLMESİ

Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`in: Zeyd`in, Ca`fer`in, İbn-i Revâha`nın şehîd olduklarını (minber üzerinde) haber verdiği rivâyet olunmuştur. Enes, Hadîsin geri kalan kısmını da zikretmişti ki, bu da yukarıda (Tecrîd`de) geçti. Sonra Enes (rivâyetine devâm ederek): - En sonu sancağı Allah`ın kılıçlarından bir kılıç (olan Hâlid eline) aldı. Nihâyet Allah mücâhidlere (zafer ve halâs kapısın) açtı, demiştir.

ENSÂR`IN FAZÎLETİ HAKKINDAKİ RİVAYETLER

Şöyle dediği rivâyet olunmuştur: Bir kere Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem bir takım (Ensâr) kadınlarının ve çocuklarının düğün aşından dönerek (neş`eli) geldiklerini gördü de ayağa kalkıp dikilerek: - (Ey Ensâr kadınları ve çocukları!) Allah şâhid olsun ki, siz bana insanların en sevimlilerindensiniz! dedi ve bu sözünü üç kere tekrarladı.

ENSÂR BANA NÂSIN EN SEVİMLİSİDİR, HADÎSİ

Gelen bir rivâyete göre, şöyle demiştir: Bir kere Ensâr`dan bir kadın, kendi çocuğu ile berâber Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem`e gelmiş (ve bir hâcetini arzetmiş) ti. Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem cevap verdi, sonra iki kerre: Hayâtım yed-i kudretinde olan Allah`a yemîn ederim ki: Siz Ensâr cemâati bana insanların en sevimlilerindensiniz, buyurdu.