Cübeyr İbnu Mut`im

Humustan Beni Haşim ve Beni Muttalib`e ayrılan pay hakkında konuşmak üzere Osman İbnu Affan (ra) ile birlikte Resulullah (sav)`a gittik. Ben: "Ey Allah`ın Resulü," dedim, "kardeşlerimiz olan Beni Muttalib`e verdin, bize hiçbir şey vermedin. Halbuki bizim de onların da (size) yakınlığı birdir" dedim. Resulullah (sav): "Beni Muttalib ile Beni Haşim tek bir şeydirler!" buyurdular. Cübeyr der ki: "Resulullah (sav) ne Beni Abdu Şems`e, ne de Beni Nevfel`e, (Beni Haşim ve Beni Muttalib`e verdiği halde humustan) pay ayırmadı. Hz. Ebu Bekir (ra) de humusu aynen Resulullah (sav) gibi taksim etti. Ancak O, Resulullah (sav)`ın yakınlarına, Resulullah (sav)`ın onlara verdiği kadar vermedi. Hz. Ömer (ra) de onlara humustan verdi. Sonra da Osman (ra) verdi.

Resulullah (sav) buyurdular ki: "Ey Abdümenafoğulları, sizden kim halkı idarede bir sorumluluk deruhte ederse, Beytullah`ı gündüz veya gece herhangi bir saatte ziyaret edip namaz kılanı sakın menetmesin."

Bir devemi kaybetmiştim. Arefe günü aramaya çıktım. Resulullah (sav)`ı Arafat`da herkesle vakfe yaparken gördüm. (Hayretimden): "Vallahi bu hums`tan biri, burda ne işi var?" dedim. Kureyş`liler, hums`tan addedilirdi.

Resulullah (sav)`a bir bedevi gelerek: "Ey Allah`ın Resulü, (kuraklıktan) insanlar meşakkate düştüler. Aile efradı zayiata uğradı. Hayvanlarımız da helak oldular. Bizim için Allah`a dua et, su göndersin. Zira biz Allah`a karşı senin şefaatini, sana karşı da Allah`ın şefaatini taleb ediyoruz!" dedi. Resulullah (sav) adama şu mukabelede bulundu: "Yazık sana, söylediğin şeyin idrakinde misin? Sübhanallah!" Resulullah (sav) sübhanallahları o kadar tekrar etti ki bunun tesiri Ashab`ın yüzünden okunmaya başladı. Sonra Resulullah (sav) sözüne şöyle devam etti: "Yazık sana, mahlukatından hiç kimseye karşı Allah şefaatçi kılınmaz. Allah`ın şanı böyle bir şey yapmaktan çok yücedir. Bak hele! Sen Allah`ın (azametinin) ne olduğunu biliyor musun? O`nun Arş`ı, semavatının şöyle üzerindedir. -Parmaklarıyla işaret ederek- tıpkı üzerinde bir kubbe gibi. Arş Zat-ı Zülcelal sebebiyle inleyip ses çıkarır, tıpkı süvarisi sebebiyle atın ses çıkarması gibi."

Bir kadın, Resulullah (sav)`a gelerek bir hususta kendisiyle konuştu. Resulullah (sav), (kendisine) tekrar gelmesini emretti. Bunun üzerine kadın: "Ya seni bulamazsam!" dedi. Kadın ( bu sözüyle) sanki ölümü kasdetmişti, Resulullah (sav): "Eğer beni bulamazsan, Ebu Bekir`e uğra!" diye cevap verdi."

Resulullah (sav) Huneyn dönüşü yol alırken bedeviler ısrarla (ganimetin taksimini) taleb ediyorlardı. Öyle ki bir ara, Resulullah (sav)`ı bir semure ağacına doğru sıkıştırdılar ve ridasını kaptılar. Bunun üzerine durup şunu söyledi: "Ridamı verin, şu taşlar sayısınca koyun olsa, ben yine de onu aranızda taksim ederdim. Ve sonra görürdünüz ki, ben ne cimriyim, ne yalancıyım, ne de korkağım."

Resulullah (sav)`ı akşam namazında et-Tur süresini okurken işittim.

Benim hakkımda "Sende kibr var" diyorsunuz. Ben eşeğe binmiş, (dikişsiz) kumaşı (elbise olarak) sarınmış, keçiyi sağmış birisiyim. Üstelik Resulullah (sav) bana: "Bun(lar)ı yapan kimsede hiçbir kibir bulunmaz" buyurdular.

Resulullah (sav) buyurdular ki: "Benim beş ismim var: Ben Muhammed`im, ben Ahmed`im, ben Allah`a benimle küfrü mahvedeceği el-Mahi (mahvedici)yim. Ben Haşir (toplayıcıyım, insanlar benim arkamda haşredilecektir. Ben Akıb (sondan gelen)im, benden sonra peygamber gelmeyecektir."