Amr İbn-i `Âs

RESÛL-İ EKREM`İN: İNSANLARIN BANA EN SEVİMLİ OLANI EBÛ BEKR, SONRA ÖMER`DİR, BUYURDUĞU

Rivâyete göre, Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem Amr`ı, Zât-ı Selâsil (gazâsı için teçhîz olunan) asker üzerine kumandan nasbedip göndermişti. Râvî Amr der ki: (Bu gazâdan döndüğümüzde) Resûlullah`ın huzûruna girdim. Ve: - Yâ Resûla`llah! Ashâb içinde size en sevimli kimdir? diye sordum. Resûlullah: - Âişe`dir! buyurdu. Ben: - Erkeklerden kimdir? dedim. Resûlullah: - Âişe`nin babası! buyurdu. Ben: - Sonra kimdir? dedim. Resûlullah: - Ömer İbn-i Hattâb buyurdu. Sonra Resûlullah bir takım ricâlin adlarını saydı. (Amr İbn-i Âs der ki: Resûlullah beni en sonraya bırakır korkusiyle sustum da başkalarını sormadım).

SILA-İ RAHM`E DÂİR EBÛ HÜREYRE, AMR İBN-İ ÂS VE İBN-İ ÖMER RADİYA`LLÂHU ANH HADÎSLERİ

Şöyle dediği rivâyet olunmuştur: Nebî Salla`llahu aleyhi ve sellem`den gizli değil, açık olarak şöyle buyurduğunu işittim: Ebû Tâlib`in, babamın akrabâsı, benim velîlerim değillerdir. Benim velîm Allah`dır, ve sâlih mü`minlerdir. Şu kadar ki, babamın ve Ebû Tâlib`in rahm ve karâbet hakları vardır. O karâbet sebebiyle onlara bağlı bulunur (ziyâret eder)im.

HÂKİMİN İSÂBETİ İKİ, HATÂSI BİR ECİR

Rivâyete göre, Resûlu`llah Salla`llahu aleyhi ve sellem`in şöyle buyurduğunu işitmişimdir: Bir hâkim hükmedeceği zaman içtihad yâni hakkı arayıp hükmeder de sonra bu hükmünde isâbet ederse, o hâkime iki ecir ve sevap vardır: (Hakkı aramak, hakka isâbet etmek sevapları). Eğer hükmedeceği zaman hakkı arar, fakat hatâ ederse bu hâkime de bir ecir vardır (Hakkı aramak sevâbı).