İsrâiliyyât

ALLÂHU TEÂLÂ`DAN KORKUNUN, GÜNAHLARIN AFV VE MAĞFİRETİNE VESÎLE OLDUĞUNA DÂİR HUZEYFE HADÎSİ

Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem`in şöyle buyurduğunu işittim demiştir: (Sizden evvelki ümmetler içinde kefen soyan) bir kişiye ölüm gelip çatmıştı da o, hayattan ümîdini kesince âilesine şöyle vasiyet etmişti: ben öldüğümde bir çok odun toplayıp içine ateş veriniz. (Ve beni bu ateşe atınız). Ateş benim etimi yiyerek kemiğime erişinceye kadar bırakınız. Kemiğimi yakınca bu yanmış kemikleri alınız, onu (döğüp) un yapınız. Sonra rüzgârı şiddetli bir günü bekleyiniz. Ve (bu unu fırtınalı günde) deniz içine savurunuz. Âile halkı da vasiyet veçhile yaptılar. Fakat Allahu Teâlâ o (nun zerreleri) ni topladı da ona: - Niçin böyle yaptın? diye sordu. O (kefen soyan) kişi: - Rabbım! Sen`den korkumdan! diye cevap verdi. Bunun üzerine Allahu Teâlâ onu mağfiret eyledi.

PEYGAMBERLER İDÂRESİ RESÛL-İ EKREM`LE SONA ERDİĞİ, SONRA HİLÂFET DEVRİ BAŞLADIĞI;İSLÂM İDÂRE HUKÛKU TEŞKÎLÂTINDA HALÎFE -Kİ DEVLET REİSİDİR- İNTİHÂB ŞEKLİ

Rivâyete göre, Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur: İsrâil oğulları zamânında onları (âmirlerin, vâlîlerin ahâlîyi idâre ettiği gibi) Peygamberler idâre ederdi. Her ne zaman bir Peygamber ölürse, onun yerine başkası geçerdi. Şüphesiz ki, benden sonra Peygamber yoktur. Ancak halîfeler bulunur. (Ümmeti bu devlet reisleri idâre eder). Onlar müteaddit de olabilir. Ashâb: - Yâ Resûla`llah! Halîfeler teaddüd ederse (ihtilâf edeceklerinden) bize ne (vechile hareket etmemizi) emredersiniz? diye sordular. Resûlullah: - Birinci ettiğiniz bîate bağlı kalınız! (Çünkü birinci bîat sahîhtir) onlara haklarını veriniz (emirlerini dinleyip itâat ediniz!). Onlara da Allah, riâyet etmeleri matlûb olan haklarınızdan soracaktır.

ALIM, SATIM HUSÛSUNDA BÂYİ` İLE MÜŞTERİ İHTİLÂF ETTİKLERİNE BENÎ İSRÂİL`İN HAKEME MÜRÂCAATLARI

Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`in şöyle buyurduğu rivâyet olunmuştur: (Benî İsrâil`den) bir kişi öbür kişiden ona âit akarı satın almış. Akarı satın alan kimse akarında içi altın dolu bir testi bulmuş. Satın alan kişi satan kimseye: - Haydi, benden şu altını al!. (Bu altın senindir). Çünkü ben senden yalnız bu toprağı satın aldım; altınları satın almadım, demiş. Toprağın (eski) sâhibi olan kişi de müşteriye: - Ben sana bu toprağı, içindeki müştemilâtiyle berâber sattım, demekle bâyi` ile müşteri (üçüncü) bir kişiye, varıp muhâkeme olurlar. Kendisine arz-ı hâl ettikleri bu kimse de bunlara: - Sizin oğlunuz, kızınız var mı? diye sorar. Bunların birisi (müşteri): - Benim bir oğlum var, der. Öbirisi (bâyi`) de: - Benim bir kızım var, diye cevap verir. Tahkîm edilen kişi de: - Bu oğlana, bu kızı nikâh ediniz!. Ve yeni evlilere bu altından (bir parçasını) veriniz; bir parçasını da kendinize (müştereken) sarfediniz! diye hükmeder.

İSLÂM DÎNİ, HUKUKTA MÜSAVÂTI EMRETTİĞİ GİBİ CEZÂDA DA MÜSÂVÂTI EMRETTİĞİNE DÂİR ABDULLÂH İBN-İ MES`ÛD HADÎSİ

Gelen rivâyete göre demiştir ki: Şimdi ben Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`in yüzüne bakıp görür gibiyim. O, enbiyâdan bir Peygamberi hikâye ediyordu ki: kavmi onu dövmüş de kan içinde bırakmış. Fakat o, yüzünden hem kanı siliyor, hem de: Yâ Rab! Kavmimi mağfiret eyle (onlar câhildirler; beni) bilemezler, diyordu.

(UTANMAZSAN DİLEDİĞİNİ İŞLE!) SÖZÜ BÜTÜN PEYGAMBERLER TARAFINDAN ÜMMETLERİNE TEBLÎĞ EDİLMİŞ VE HİÇ BİR ZAMAN NESHA, TEBDÎLE UĞRAMIYAN AHLÂKÎ BİR UMDEDİR

Rivâyete göre, Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur: Geçmiş zamanda kendini beğenmiş bir kişi, kibir ve gurur ile izârını sürüklediği sırada yere batırıldı. O, kıyâmet gününe kadar bağırarak, debrenerek yerin dibine girecektir.