RESÛL-İ EKREM SALLA`LLÂHU ALEYHİ VE SELLEM`İN GÖZLERİ UYURDU KALBİ UYUMAZDI

Şöyle dediği rivâyet olunmuştur: Bir kere Nebî Salla`llahu aleyhi ve sellem uyurken yanına birtakım melekler gelerek bunlardan bâzıları: Bu zât uyuyor, dedi. Bâzıları da: Gözü uyuyor, fakat kalbi uyanıktır, dedi. Bunun üzerine bu melekler (biribirlerine:) Bu dostunuzun âlî sıfatı vardır (âlî menkabe sâhibidir). Haydi siz de bunun âlî mevki`ini hâricî bir örnekle temsîl ediniz, dediler. Fakat bâzıları: İyi amma bu zat uyuyor, dediler. Bâzıları da: Hayır, onun gözü uyuyor, fakat kalbi uyanıktır, dediler. Bunun üzerine melekler: Bu zâtın hâricî benzeri şu bir kimsenin misâli gibidir ki, o kimse yeni bir ev yaptırır, o evde bir velîme ziyâfeti tertip edip (bu ziyâfete nâsı da`vetine kim icâbet ederse, o (mükemmel) eve girer ve (mükellef) ziyâfeti yer. Her kim de da`vetcinin da`vetine icâbet etmezse o eve giremez, ve ziyâfet yemeklerini de yiyemez. Bunun üzerine melekler yine biribirlerine: Haydi bu temsîli, bu zâta îzâh ediniz de anlasın, dediler. Fakat yine bunlardan bâzıları: İyi ama bu zât uyuyor, dediler, bâzıları da: Hayır gözleri uyuyor ama kalbi uyanıktır, dediler. Bunun üzerine melekler (kendi aralarında temsîli îzâh ederek): O ev Cennet`tir, da`vetci de Muhammed Salla`llahu aleyhi ve sellem`dir. Her kim Muhammed Salla`llahu aleyhi ve sellem`e itâ`at ederse, Allah`a itâ`at etmiştir. Her kim de Muhammed Salla`llahu aleyhi ve sellem`e `âsî olursa Azîz ve Celîl olan Allah`a `âsî olmuştur. Hazret-i Muhammed nâsın arasını ayırd etmiştir (itâ`at ve isyân şi`ârını bildirip mü`minleri, münkirleri tefrîk etmiştir).