Enes

Resulullah (sav) namaz kılarken nefes nefese bir adam geldi ve: "Allahu ekber, Elhamdülillahi hamden kesiran tayyiben mubareken fihi. (Allah büyüktür, çok temiz ve mübarek hamdler Allah`adır!)" dedi. Resulullah (sav) namazı bitirince: "Şu kelimeleri hanginiz söyledi?" diye sordu. Cemaat bir müddet sessiz kaldı, Resulullah (sav): "(Kim söylediyse çekinmesin, benim desin), Zira fena bir şey söylemiş değil" dedi. Bunun üzerine adam: "Ben, ey Allah`ın Resulü!" dedi. Resulullah (sav) da: "Ben on iki melek gördüm. Her biri, bu kelimeleri (Allah`ın huzuruna) kendisi yükseltmek için koşuşmuşlardı."

Resulullah (sav) yatağına girdiği zaman şu duayı okurdu: "Bize yedirip içiren, ihtiyaçlarımızı görüp bizi barındıran Allah`a hamdolsun. ihtiyacını görecek, barınak verecek kimsesi olmayan niceleri var!"

Resulullah (sav) buyurdular ki: "Evinden çıkınca kim: "Allah`ın adıyla, Allah`a tevekkül ettim, güç kuvvet Allah`tandır" derse kendisine: "İşine bak, sana hidayet verildi, kifayet edildi ve korundun da" denir, ondan şeytan yüz çevirir."

Resulullah (sav)`ı bir şey üzecek olsa şu duayı okurdu: "Ya Hayyu ya Kayyum, bi-rahmetike estağisu. (Ey diri olan, ey Kayyum olan Rabbim, rahmetin adına yardımım talep ediyorum)." Ve keza şöyle derdi: "Elizzu bi-ya-ze`l-celali ve`l-ikram." (Ya ze`l-celali ve`l-ikram)`ı devamlı söyleyin!

Resulullah (sav) Sa`d İbnu Ubade`nin yanında ekmek ve zeytinyağı yemişti. Sonunda şöyle bir dua buyurdu: "Yanınızda oruçlular yemek yesin, yemeğinizden ebrarlar yesin, üzerinize melekler dua etsin." (Ebu Davud`un Hz. Cabir (ra)`den kaydettiği diğer bir rivayette şöyle denir: "Ebu`l-Heysem bir yemek hazırladı, Resulullah (sav)`ı ve Ashabını (ra) davet etti. Hz. Peygamber yemekten kalkınca: "Kardeşinizi mükafaatlandırın buyurdu. Ashab: "Mükafaatı da ne?" diye sordular, Efendimiz: "Kişinin evine girilip yemeği yendi, içeceği içildi mi ev sahibi için dua edilir, işte bu onun mükafaatıdır" cevabını verdi.)

Resulullah (sav) kaza-yı hacet için helaya girdiği zaman şu duayı okurdu: "Allahümme inni euzu bike mine`lhubsi ve`l-habais. (Allahım, pislikten ve (cin ve şeytan gibi) kötü yaratıklardan sana sığınırım."

Resulullah`ın duasının çoğu: "Allahümme atina fi`d-dünya haseneten ve fi`l-ahireti haseneten ve kına azabe`n-nar. (Allahım bize dünyada da bir hayır, ahirette de bir hayır ver, bizi cehennem azabından koru" idi.

Resulullah (sav) buyurdular ki: "Kim cenneti üç kere isterse, cennet: "Allah`ım onu cennete koy" der. Kim Allah`tan üç sefer ateşe karşı koruma taleb ederse, cehennem: "Allah`ım onu ateşten koru" der."

Hz. Peygamber (sav) şöyle istiaze ederlerdi: "Allah`ım! Aczden, tembellikten, korkaklıktan, düşkünlük derecesine varan ihtiyarlıktan, cimrilikten sana sığınırım. Keza, kabir azabından sana sığınırım. Hayat ve ölüm fitnesinden sana sığınırım."

Hz. Peygamber (sav) şu duayı okurlardı: "Allah`ım! Cüzzamdan, barastan (alaten), delilikten ve hastalıkların kötüsünden sana sığınırım."