Halamla birlikte Hz. Aişe ()`nin yanına gittim. Hz. Aişe`ye: "Hangi kadın Resulullah (sav)`a daha sevgili idi?" diye soruldu. "Fatıma" dedi. "Ya erkeklerden?" dendi. "Fatıma`nın kocası! Zira bildiğim kadarıyla Ali (ra) çok oruç tutar, çok namaz kılardı."

Resulullah (sav) Fetih senesinde Fatıma`yı çağırarak hususi konuştular. Fatıma ağladı. Sonra tekrar hususi olarak konuştular. Fatıma bu sefer güldü. Resulullah (sav) vefat edince, Fatıma`dan o ağlama ve gülmesi hususunda sordum. Dedi ki: "Önce, Resulullah (sav) bana öleceğini haber verdi, ben de ağladım. İkinci konuşmamızda benim, İmran kızı Meryem hariç diğer kadınların cennette efendisi olacağımı müjdeledi, bunun üzerine güldüm."

Resulullah (sav) bana: "Ey Aişe! İşte Cebrail! Sana selam ediyor" dedi. Ben de: "Ve aleyhisselamu ve rahmetullahi ve berakatuhu!" dedim. Resulullah benim görmediğimi görürdü.

Resulullah (sav)`ın Ashabı olan bizlere her ne zaman bir hadis müşkilat arzedecek olsa, hemen Hz. Aişe`ye sorardık, o bize bu hususta mutlaka bir bilgi sunardı.

Hz. Ali (ra), asker toplamak için Ammar İbnu Yasir ve Hasan İbnu Ali (ra)`yi Kufe`ye gönderince, Ammar halka şöyle hitab etti: "Ben de biliyorum. O (Hz. Aişe), dünyada da ahirette de Peygamberimiz (sav)`in zevcesidir. Velakin Allah sizleri imtihan ediyor. Kendisine mi, yoksa, Aişe`ye mi tabi olacaksınız?"

Hz. Safiyye`ye, Hz. Hafsa (ra)`ya "Yahudi kızı" deyip (istiskal ettiği) ulaşıyor. Bu sözü işiten Safiyye ağlıyor. Tam o ağlarken Aleyhissalatu vesselam yanına giriyor ve: "Niye ağlıyorsun?" diye soruyor. Safiyye: "Hafsa bana "Sen Yahudi kızısın!" dedi" der. Resulullah (sav): "Sen bir peygamber kızısın. Senin amcan da bir peygamberdir, ayrıca bir peygamerin de nikahı altındasın. Öyleyse o sana karşı neyi ile iftihar ediyor ki?" diyerek onu teselli etti. Sonra da öbürüne: "Ey Hafsa! Allah`tan kork!" dedi. [Nesai`de bulunamamıştır. Belki de Nesai`nin es-Sünenü`l-Kübra`sında mevcuttur. Hadise Tirmizi "sahih" demiştir.]

(Bir gün) Sabah namazından sonra, İbnu Abbas (ra)`a, Hz. Sevde`nin vefat ettiği söylenmişte hemen secdeye kapandı. Niye böyle davrandığı sorulunca şu cevabı verdi: "Resulullah (sav): "(Allah`ın ayetlerinden) bir ayet gördüğünüz vakit secde edin" buyurmuştu. İmdi Resulullah (sav)`ın zevcelerinin gitmesinden daha büyük bir ayet var mıdır?" [Ebu Davud ve Tirmizi, hadisi kaydederler, ancak Resulullah`ın zevcelerinden hangisinin vefat haberinin geldiğini zikretmezler. Sevde diye tesmiye, Rezin`in ilavesinde gelmiştir.]

Hz. Ömer, Resulullah (sav)`ın vefatından sonra, Hz. Ebu Bekr (ra)`e: "Gel beraber Ümmü Eymen (ra)`e gidip ziyaret edelim, tıpkı Aleyhissalatu vesselam`ın onu ziyaret ettiği gibi" dedi ve gittiler. Ümmü Eymen onları görünce ağladı. "Niye ağlıyorsun? Resulullah`ın Allah nezdinde bulacağı (mükafaatlar)ın daha hayırlı olduğunu bilmiyor musun?" dediler. Ümmü Eymen: "Evet bilmez olur muyum? Allah indinde olan, Resulullah için elbette daha hayırlıdır. Velakin beni ağlatan, semadan gelen vahyin kesilmiş olmasıdır" dedi. Bu sözleri onları da hüzünlendirdi. Ümmü Eymer`le birlikte onlar da ağladılar.

Resulullah (sav) buyurdular ki: "Nimetleriyle sizi beslediği için Allah`ı sevin. Beni de Allah sevgisi için sevin. Ehl-i Beytimi de benim sevgim için sevin."

Şu ayet indiği zaman, (mealen): "Sana bu ilim geldikten sonra, kim seninle bu hususta mücadele edecek olursa de ki: "Gelin, çocuklarımızı ve çocuklarınızı, kadınlarımızı ve kadınlarınızı, kendinizi ve kendimizi çağırıp toplanalım, sonra niyaz edelim ki, Allah`ın laneti yalancılar üzerine olsun!" (Al-i İmran 61), Resulullah (sav) Ali`yi, Fatıma`yı, Hasan ve Hüseyn (ra)`i çağırdı ve: "Allah`ım, bunlar da benim ehlim (ailem)" buyurdu.