Resulullah (sav)`ın namazı vasattı, hutbesi de vasattı.

Ammar bize hitabetmişti. (Konuşmasını) veciz ve beliğ yaptı. Minberden inince: "Ey Ebul-Yakzan beliğ ve veciz konuştun! Keşke biraz daha nefesleseydiniz (uzatsaydınız)!" dedik. Bize şu cevabı verdi: "Ben Resulullah (sav)`ı dinledim, şöyle buyurmuştu: "Kişinin namazının uzunluğu ve hutbesinin kısalığı onun fıkhının (ilminin) alametidir. Öyle ise, hutbeyi kısa tutun, namazı uzun (zira, beyanda sihir var)."

Resulullah (sav) buyurdular ki: "İçerisinde teşehhüd bulunmayan her hutbe kesik bir el gibidir."

Ebu Davud`un diğer bir rivayetinde: "Allah`a hamd ile başlamayan her kelam kesiktir" denmiştir.

Resulullah (sav) buyurdular ki: "Zikr (yani hutbe) sırasında hazır bulunun, imama yakın olun. Zira kişi, uzaklaşmaya devam ede ede, girse bile cennette de geri kalır."

Resulullah (sav)`a geldim. Hutbe veriyordu. Ben: "Ey Allah`ın Resulü! Yabancı ve dinini bilmeyen bir kimseyim, sizden dinimin ne olduğunu soruyorum!" dedim. Bunun üzerine bana yöneldi, hutbesini bırakarak yanıma kadar geldi. Kendisine bir sandalye getirildi. Zannedersem ayakları demirdendi. Üzerine oturdu. Hemen Allah`ın kendisine öğrettiklerinden bana öğretmeye başladı. Sonra tekrar hutbesine dönerek, sonunu tamamladı.

Hz. Osman (ra) hutbelerine çoğu kere şu hususu hatırlatarak başlardı: "İşitin, kulak verin. Zira işiterek, kulak verenle işitmeden kulak verenin sevaptan hissesi birdir."

Resulullah (sav) buyurdular ki: "Cuma günü, imam hutbe okurken, sen (yanıbaşında konuşan) arkadaşına: "Sus!" desen boş laf etmiş olursun."

(Emevi halifelerinden) Mervan, Ebu Hüreyre, (ra)`yi Medine`ye halef tayin etti. Ebu Hüreyre, cumayı kıldırdı ve birinci rek`atte, el-Hamd süresini okuduktan sonra Cuma süresini okudu, ikinci rek`atte Ve iza caeke`l-Münafikun`u okudu. Dedi ki: "Ben Resulullah (sav)`ın bunları okuduğunu işittim."

Resulullah (sav) cum`ada Sebbihisme Rabbike`l-A`la ve Hel etake hadisu`l-Gaşiye sürelerini okurdu.