Enes b. Mâlik

GİZLİ AYIBLARI BİLDİRMEDEN BEY` CÂİZ OLMADIĞINA DÂİR İBN-İ ÖMER HADÎSİ

Rivâyete göre, müşârün-ileyh demiştir ki: Ebû Taybe (Nâfi`) Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem`i hacamat etti de Resûlullah Ebû Taybe`ye bir sâ` (1040) dirhem hurma verilmesini emreyledi. (Bundan başka) Ebû Taybe`nin efendisi (Hârise oğulları) na da, te`diyesi meşrut vergisini hafifletmelerini emir buyurdu.

RESÛL-İ EKREM`İN ÖZ ADİYLE SOY ADININ CEM` EDİLMEMESİNE DÂİR ENES İBN-İ MÂLİK HADÎSİ

Rivâyet olunduğuna göre, müşârün-ileyh demiştir ki: Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem (bir kere) çarşıda iken bir kimse: yâ Ebe`l-Kasim! diye seslendi. Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem buna dönüp baktı. Bu adam (başka birisine işâret ederek): - Ben şunu çağırmıştım, dedi. Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem: - Benim (öz) adımla ad koyunuz. Fakat soy adımla künyelemeyiniz! buyurdu.

BUNDAN EVVEL SATIŞTAN NEHYE, MAHSÛLE ÂFET ÂRIZ OLMAK SEBEB OLDUĞUNA DÂİR ENES İBN-İ MÂLİK HADÎSİ

"Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem hurma koruğunun izhâ (denilen alacalanma) devrine kadar hurma satışını nehyetti" dediği rivâyet edilmiştir. Resûl-i Ekrem`e: - (Yâ Resûla`llah!) hurma, izhâ devrini nasıl idrâk eder? diye sorulmuş. Resûlullah: - Kızarınca, diye cevab vermiş. Sonra (Resûlullah devamla): - Haydi bana söyle bakayım! Allah, (mevsimsiz satılan bu) hurma (ile intifâ`) dan (bir âfetle müşteriyi) mahrûm ettiği zaman sizin biriniz (bu) kardeşinin malını ne hakla alacaktır! buyurmuştur.

BEYİ` ENVÂINDA MUHÂKALE, MUHÂDARE, MÜNÂBEZE, MÜZÂBENE SÛRETİYLE ALIM, SATIM ŞEKLİLLERİNİN TA`RÎFİ VE BUNLARDAN NEHYİN SEBEBLERİ

"Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem Mühâkaleden, Muhâdaradan, Mülâmeseden, Münâbezeden, Müzâbeneden nehiy buyurdu", dediği rivâyet edilmiştir.

Şöyle rivâyet edilmiştir: (Tâbiî Âsım İbn-i Ahvel tarafından) Enes İbn-i Mâlik`e: - Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`in: İslâm`da câhiliyet (devrini) ahdi yoktur, buyurduğu sana bâliğ oldu (, duydun) mu? diye soruldu. Enes İbn-i Mâlik: - Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem (Medîne`de) benim evimde Kureyş ile Ensâr arasında muâhât (yâni kardeşlik te`sîs) buyurdu, diye cevab verdi.

Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem`in: - Hiç bir müslüman yoktur ki, o, ağaç diksin, yâhud ekin eksin ve mahsûlünden insan, kuş, kurt yesin de kendisi müstefîd olmasın? Elbette o müslüman da diktiğiyle, ektiğiyle müsâb olur, dediği rivâyet edilmiştir.

Şöyle dediği rivâyet edilmiştir: Ben (bir kere) Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem (içsin) için evimdeki besi koyununu sağmıştım. Bu koyunun sütü, evimdeki kuyunun suyu ile karıştırılıp Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem`e bir bardakla takdîm olundu. Resûl-i Ekrem bardaktan içti. Nihâyet bardağı ağzından ayırdığı sırada, solunda Ebû Bekr, sağında da bir A`râbî bulunuyordu. Ömer, Resûl-i Ekrem`in (bu bakıyeyi) A`râbî`ye vermesinden korkarak: - Yâ Resûla`llah; huzûrundaki Ebû Bekr`e ver! demişti. Resûlullah ise artığını sağındaki A`râbî`ye verdi; sonra: - "Sağa (ver!) sıra ile sağa (ver!)" buyurdu.

Şöyle dediği rivâyet edilmiştir: Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem Bahreyn`den (bir kıt`a arâzîyi) mükataa sûretiyle (Ensâr`a) vermek istedi (de onları da`vet buyurdu). Ensâr: - (Yâ Resûlullah!) Bize mükataa buyurduğunuz gibi Muhâcir kardeşlerimize de iktâ` etmedikçe (bize ihsân buyurmayınız!) dediler. Resûlullah: - (Ey Ensâr!) Benden sonra siz, yakın bir istikbâlde (çok ağır) hodgâmlığa şâhid olacaksınız. Fakat siz (Havz-ı Kevser`de) bana mülâkî oluncaya kadar sabrediniz! buyurdu.

Rivâyet olunduğuna göre, bir Yehûdî (Ensar`dan) bir câriyenin başını iki taş arasında ez (erek üzerindeki hulliyyâtını al) mıştı. (Huzûr-ı Risâlet`e getirildiğinde): - Sana bu cinâyeti kim işledi; fülân mı, fülân mı? diye sorulup nihâyet Yehûdînin adı anılınca câriye başiyle işâret etti. Bunun üzerine Yehûdî yakalandı ve (cürmünü) i`tirâf etmesi üzerine Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`in emriyle Yehûdînin başı iki taş arasında ezil (erek kısas edil) di.

Şöyle dediği rivâyet edilmiştir: (bir kere) Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem: - (Ey mü`min! Mü`min) kardeşine, ister zâlim olsun, ister mazlûm olsun, yardım et! buyurmuştu. Birisi: - Yâ Resûla`llah! Şu mazlûm olan kişiye yardım edebiliriz. Fakat o zâlime nasıl nusrat ederiz? diye sordu. Resûl-i Ekrem: - Zâlimin iki elininin üstünü tutarsın! diye cevab verdi.