Kaçan hayvanın avlanması

Şöyle hikâye ettiği rivâyet edilmiştir: (Huneyn dönüşünde Tihâme`den ma`dûd) Zü`l-Huleyfe`de biz, Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem ile berâber bulunduk. Hey`et-i seferiye iyice acıkmıştı. (Huneyn`de) bir çok deve ve koyun da ele geçirmişlerdi. Râfi` (devamla) demiştir ki: Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem ordusunun arkalarında kalmıştı. Ashab acele edip ganîmet develerinden, koyunlarından kısmen kesmişler, tencereleri yerleştirmişlerdi. Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem (gelince) emredip tencereler devrildi. Sonra Resûlullah mâl-i ganîmeti taksîm buyurdu. (Develerin; koyunların taksîminde o günün râyicine göre) on koyunu bir deveye muâdil saydı. Bu sırada develerden birisi kaçmıştı. Bunu tâkib ettilerse de o (firârî deve) muakkibleri âciz bıraktı. Ordu içinde (medâr-ı tâkib olan) at da pek az bulunuyordu. Bu sırada mücâhidlerden bir kimse oku ile bu hayvanı tâkib edip (vurdu) da bu sebeble Allah hayvanı tevkîf buyurdu. Bundan sonra salla`llahu aleyhi ve sellem: - Vahşî hayvanların firârîsi gibi behâimin de muhakkak firârîsi vardır. Bunlardan biri size galebe ederse, ona böylece muâmele ediniz (avlar gibi vurunuz!) buyurdu. Ben: - Yâ Resûla`llah! Yarın (zaman olur ki) muhakkak biz, düşmandan endîşe ederiz (de kılıçlarımızı zebh için körletemeyiz), berâberimizde bıçak da bulunmaz. (Bu halde) kamışla hayvan boğazlayabilir miyiz? diye sordum. Resûlullah: - Bol kan akıtan her şey ile zebholunur, üzerine ismu`llah da zikrolunursa, o mezbûhu yeyiniz! Yalnız dişle tırnak müstesnâdır. Bunun sebebini de her halde size bildirmek isterim: amma diş, bir kemiktir (kesmez), tırnak da Habeşîlerin vesâit-i zebhidir, buyurdu.