Hadis | Kütüb-ü Sitte | Buhari | Hadis Sözlüğü

A B C D E F G H I İ K L M N R S Ş T U V Y Z

HADİSLERİNDE ARAMA YAP

Fasil Ravi Konu Hadis

ŞAHÂDET BAHSİ

Sahih Buhari eserindeki ŞAHÂDET BAHSİ fasılı ile ilgili konular ve hadisler

Baslik :
İNSANLARIN EN HAYIRLILARI BENİM İÇİNDE BULUNDUĞUM DEVİRDE YAŞAYANLARDIR Kİ, ASHAB DEVRİDİR, SONRA TÂBİÎ, DAHA SONRA ETBÂ-İ TÂBİÎ DEVİRLERİDİR. ONDAN SONRA YALAN YERE ŞEHÂDET ŞÂYİ` OLUR HADÎSİ
Hadis :
Rivâyet olunduğuna göre, Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur: Nâsın hayırlısı benim asrım (daki Ashâb`ım) dır. Sonra onlara yakın olan (Tâbiî) lerdir. Sonra onlara yakın (Etbâ-ı Tâbiî) lerdir. Sonra birtakım kavimler gelir ki, onlardan birinin şehâdeti (ihtirâs ile) yemînine, yemîni de şehâdetine takaddüm eder.
Sıra :
 
Baslik :
PEYGAMBER EFENDİMİZ`İN, YALAN YERE ŞAHÂDETİ, ALLÂHU TEÂLÂ`YA ŞERİK KOŞMAKLA, ANA VE BABAYA ÂSÎ OLMAKLA MÜSÂVİ VE BÜYÜK GÜNAHLARIN EN BÜYÜĞÜ OLDUĞUNU BİLDİRDİĞİ EBÛ BEKRE HADÎSİ
Hadis :
Şöyle rivâyet olunmuştur: (Bir kere) Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem (Ashâb`a) üç def`a: - Büyük günahların en büyüğünü size bildireyim mi? buyurdu. Ashâb: - Evet bildir, yâ Resûla`llah! dediler. Resûlullah: - Allah`a şirktir, anaya babaya ezâdır, buyurdu. (Sonra) dayanmakta iken doğrulup oturdu. Hemen: - İyi dinleyin, bir de: yalan yere şehâdettir, buyurdu. Resûlullah bu sözü durmayıp tekrâr ediyordu. (O derece tekrarladı ki) hattâ biz (Resûl-i Ekrem`e acıyarak:) kâşki sussa, diyorduk.
Sıra :
 
Baslik :
PEYGAMBER EFENDİMİZ`İN ABBÂD İBN-İ BİŞR HAKKINDA GÜZEL BİR ŞAHÂDETİ VE ABBÂD HAKKINDA DUÂ BUYURMALARI
Hadis :
Rivâyet olunduğuna göre, Sıddîka-i müşârün-ileyhâ şöyle demiştir: (Bir kere) Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem Mescid`de bir kişinin Kur`ân okuduğunu işitti de: - Allah şu adama rahmet etsin! O bana şu şu sûreden unuttuğum şu şu âyeti hatırlattı, buyurdu.
Sıra :
 
Baslik :
PEYGAMBER EFENDİMİZ`İN ABBÂD İBN-İ BİŞR HAKKINDA GÜZEL BİR ŞAHÂDETİ VE ABBÂD HAKKINDA DUÂ BUYURMALARI
Hadis :
Rivâyet olunduğuna göre, Sıddîka Hazretleri demiştir ki: (Bir akşam) Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem benim odamda teheccüd namazı kıldı. Bu sırada Mescid`de namaz kılmakta olan Abbâd (İbn-i Bişr) in sesini işitti de: - Yâ Âişe! Şu ses Abbâd`ın sesi midir? diye sordu. - Evet onun sesidir, dedim. Resûlullah: - Yâ Râb, Abbâd`ı rahmetine mazhar eyle! diye duâ buyurdu.
Sıra :
 
Baslik :
İFK HADÎSİ Kİ, HAZRET-İ ÂİŞE HAKKINDA DÜZÜLEN BUTHÂN VE İFTİRÂ VÂKIASINA DÂİR RİVÂYETTİR;HAZRET-İ ÂİŞE`NİN BERÂET VE NEZÂHETİ HAKKINDA NÂZİL OLAN NÛR SÛRESİ`NİN ON ÂYETİ VE HADD-İ KAZFİN TATBÎKI
Hadis :
Rivâyet olunduğuna göre, Sıddîka-i müşârün-ileyhâ şöyle demiştir: Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem bir sefere çıkmak istediği zaman kadınları arasında kur`a çekmek i`tiyâdında idi. Onlardan hangisini kur`ası çıkarsa Resûlullah ile berâber o yola çıkardı. (Benî Mustalık) gazâsına gitmek murâd edildiği zaman da Resûlullah kur`a atıp benim ismim çıkmıştı. Resûlullah ile berâber sefere çıkmıştım Bu sefer, Hicâb âyeti inzâl buyurulduktan sonra idi. Ben mahmil içinde yükledilir ve (konak yerinde) mahmil içinde indirildim. Bu sûretle gittik. Nihâyet Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem bu gazâsından fâriğ olup da dönerek Medîne`ye yaklaştığımızda (bir konak yerine indi. Gecenin bir kısmını orada geçirdi. Sonra) göç edilmesini bildirdi. Hareket emri verildiği zaman ben kalkıp (kazâ-yi hâcet ederek dönüp râhileme geldim. Bir de göğsümü yokladım. Yemen`in göz boncuğundan (dizilmiş) kılâdemin koptuğunu anladım. Artık dönüp gerdanlığımı aradam. Fakat onu aramak beni yoldan alıkoymuştu. (Ben öyle zannetmiştim ki, heyet-i seferiye bir ay meksetseler benim devemi, ben mahmilimde bulunmadıkça sevketmezler.) Halbuki yolda bana hizmet edenler gelip mahfemi yüklemişler, ve mahfemi râkib olduğum deve üzerinde götürmüşlerdi. Onlar beni mahfe içinde sanıyorlarmış. O zaman kadınlar hafif idi. Ağır vücutlu değillerdi. Az yemek yerlerdi. Bu cihetle hizmetçiler mahfeyi yüklemek üzere kaldırdıklarında mahfenin derece-i sıkletinin farkına varmıyarak yüklemişler. Husûsiyle ben küçük yaşta bir kadındım. Bu cihetle deveyi sürüp yürümüşler. Asker gittikten sonra ben kılâdemi buldum. Ve ordugâha geldimse de orada kimse yoktu. Orada evvelce bulunduğum menzile geldim. Öyle zannetmiştim ki, şimdi mahmilde beni bulamazlar da dönüp bana gelirler. Ben bu düşünce ile oturduğum sırada idim ki, gözlerime uyku galebe ederek uyumuşum. Safvân İbn-i Muattal (ki, arkadan gelerek askerin metrûkâtını toplamağa ve menzile götürüp ashâbına vermeğe me`mûr idi). Askerin arkasından sabaha yakın bulunduğum yere gelmiş ve bir insan karaltısının uyuduğunu görerek yanıma yaklaşmış (ve tanımış). Bu zât beni kable`l-hicâb görmüştü. Safvân devesini çöktürdüğü sırada (hayret ederek:) "Biz her halde Allah`ınız ve muhakkak O`na dönüp varacağız" demiş, ben de bu sesle uyanmışım. (Uyanınca hemen ferâceme büründüm). Safvân devesinin ön ayağına, (beni binsin diye ayağını) bastı. Ben de deveye bindim. Safvân, râkib olduğum râhileyi yederek önde yürüdü. Nihâyet kafile konak yerine indikten sonra öğle sıcağında askere yetiştik. Bu sırada (hakkımda iftirâ ederek) helâk olan helâk olmuştur. İftirâya ibtidâ` tesaddî eden Selûl kadının oğlu Abdullah İbn-i Übey olmuş. Medîne`ye gelince ben bir ay hastalandım. Meğer bu sırada halk arasında Ashâb-ı İfk`in bühtanları dolaşıyormuş. (Bunlardan tamâmiyle bî-haberdim). Yalnız hastalığımda beni işkillendiren bir cihet vardı: Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`den, başka hastalığım zamânında görmüş olduğum lûtf-ü şefkati bu hastalığımda görmüyordum. Ancak yaınma giriyor, selâm veriyordu. Ve (adımı anmadan) hastanız nasıl? diyor (, bununla iktifâ ediyor) du. Benim (Ehl-i İfk`in söyledikleri) hiç bir şeyden haberim yoktu. Nihâyet nekahet devrine girmiştim.
Sıra :
 
Baslik :
ŞÂHİDİ TEZKİYE HAKKINDA EBÛ BEKRE HADÎSİ
Hadis :
Rivâyet olunduğuna göre şöyle demiştir: (Bir kere) Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`in huzûrunda bir kişi öbür kimseyi senâ etmişti. Bunun üzerine Resûlullah tekrarlayarak: - Tuhaf şey? Sen (böyle övmekle) arkadaşının boynunu vurdun, yazıklar olsun sana! Sen arkadaşının boynunu vurdun, buyurdu. Sonra da: - Sizden her kim (din) kardeşini her halde medhetmek mevkiinde bulunursa: - Fülân kişiyi (görünüşe göre iyi) sanırım. Onun muhâsibi Allah`dır. Ben, Allah`a karşı kimseyi (siyretiyle) tezkiye edemem. Onu şöyle şöyle kimse zan ederim, desin!. bunu da (hakîkaten) o kimseyi bu sûretde zan ediyorsa, öyle söylesin! buyurdu.
Sıra :
 
Konu :
Baslik :
ÇOCUKLARIN BÜLÛĞ HADDİ VE ŞEHÂDETE EHLİYETLERİ ZAMÂNINI BİLDİREN ABDULLÂH İBN-İ ÖMER HADÎSİ
Hadis :
Rivâyet olunduğuna göre, Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem Uhud günü on dört yaşında bulunna İbn-i Ömer`i gözden geçirdi de bana (sinnen bâliğ değildir, diye gazâya iştirâke) izin vermedi. Sonra Handek günü beni gözden geçirdi. O sırada ben on beş yaşında idim. Bu def`a bana izin verdi, (demiştir).
Sıra :
 
Konu :
Ravi :
Baslik :
MUHÂSIMLARDAN HİÇ BİRİSİNİN ZİLYED OLMADIĞI, BEYYİNELERİ DE BULUNMADIĞI BİR MAL HAKKINDA NİZÂ EDİP MÜÇTEMİAN YEMÎN ETMEĞE MÜSÂREAT EDEN TARAFEYN ARASINDA KUR`A İLE YEMÎN
Hadis :
Rivâyet olunduğuna göre (bir kere) Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem bir cemâate yemîn teklîf etmişti de hepsi birden yemîne müsâreat etmişlerdi. Bunun üzerine Resûl-i Ekrem hangilerinin (diğerlerinden önce) yemîn edeceği husûsunda kur`a atmalarını emir buyurdu.
Sıra :
 
Konu :
Baslik :
MAHLÛKÂTA YEMÎN, MESELÂ PEYGAMBER, KÂ`BE, ANA, BABA, SOY, CEBRÂİL, SAHÂBE ADLARINA YEMÎN ETMEK MEKRÛHTUR
Hadis :
Rivâyet olunduğuna göre, Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem: yemîn etmek isteyen kimse Allah (ın ismine, yâhud sıfâtından bir sıfâtın) a yemîn etsin, yâhud sussun (da asla yemîn etmesin), buyurmuştur.
Sıra :