Abdullah İbnu Cafer

Resulullah (sav)`ın kaza-i hacet yaparken geri tarafından istitar (perdelenme) için en ziyade tercih ettiği sütre, bir bina veya bir hurma kümesi idi. Bir seferinde Ensardan bir zatın bahçesine girdi. Orada bir deve vardı. Deve Resulullah (sav)`ı görünce inledi ve gözlerinden yaşlar aktı. Aleyhissalatu vesselam deveye yaklaştı ve gözyaşlarını sildi. Hayvan sakinleşti. "Bu devenin sahibi kimi" diye sorarak ilgi gösterdi, Ensar`dan bir genç: "O bana aittir ey Allah`ın Resulü!" deyip ortaya çıkınca Hz. Peygamber onu payladı: "Allah`n sana mülk kıldığı bu deve hakkında Allah`tan korkmuyor musun? Bak! Bu bana şikayette bulundu. Sen bunu acıktırıyor ve fazla çalıştırarak da yoruyormuşsun."

İbnu`z-Zübeyr`in, kendisine şunları söylediğini anlatmıştır: "Hatırlar mısın, hani biz Resulullah (sav)`ı karşılamıştık: Ben, sen ve İbnu Abbas!" Abdullah: "Evet hatırlıyorum", demiş ve ilave etmiştir: "Bizi bineğine almış, seni terketmişti."

Bir gün Resulullah (sav) beni, bineğinin terkine bindirdi. Bana halktan kimseye söylemiyeceğim bir sözü sır olarak söyledi. Resulullah (sav)`ın kaza-ı hacet için perdelendiği şeylerin O`na en hoş geleni ya bir tümsek veya bir hurma kümesiydi.

Resulullah (sav)`ı salatalıkla birlikte taze hurma yerken gördüm.

Ca`ferin ölüm haberi geldiği zaman, Resulullah (sav): "Ca`fer ailesi için yemek yapın! Çünkü onlara, onları meşgul eden (haber) geldi!" buyurdular.