Cabir

Hz. Muaz (ra), Resulullah (sav) ile yatsıyı kılar, sonra kavmine döner, bu namazı onlara kıldırırdı

Muaz İbnu Cebel (ra) Resulullah (sav)`la birlikte namaz kılar, sonra gelir, kavmine imamlık yapardı. Bir gece Resulullah (sav)`la birlikte yatsıyı kıldı. Sonra kavmine geldi ve onlara imamlık yaptı ve Bakara süresiyle kıraate başladı. Bir adam cemaatten ayrılarak selam verdi. Namazını tek başına kılarak çekip gitti. Adama: "Ey filan, nifak mı çıkarıyorsun?" dediler. Adam: "Vallahi hayır, Resulullah (sav)`a gidip (Muaz`ın yaptığını) haber vereceğim." dedi. Yanına varıp: "Ey Allah`ın Resulü, biz sulama devesi besleyen insanlarız. Gündüz çalışırız. Muaz sizinle yatsıyı kıldı. Sonra bize gelip bakara süresi ile namaz kıldırmaya başladı" dedi. Resulullah (sav) Muaz`a yönelerek: "Ey Muaz, sen fitneci misin? Veşşemsi ve duhaha`yı, Vedduha`yı, Velleyli iza yağşa`yı, Sebbihi`s-me Rabbike`l-a`la`yı oku" buyurdu.

Resulullah (sav) hutbe verdi mi gözleri kızarır, sesi yükselir, öfkesi artardı. Sanki bir orduya "Düşmanınız akşama veya sabaha size baskın yapacak!" diye tehlikeyi haber veren komutan gibi (fevkalde ciddi bir eda ile): "Ben size, Kıyamet şu iki parmak kadar yakınlaşmış olduğu bir zamanda peygamber gönderildim" der ve şehadet parmağı ile orta parmağını birbirine yaklaştırarak gösterir, sözlerine şöyle devam ederdi: "Emmd bad! Bilesiniz, sözlerin en hayırlısı Kitabullah`tır. En güzel yol da Muhammed`in yoludur. İşlerin en şerlisi de sonradan ihdas edilenlerdir. Her bid`at dalalettir." Ayrıca, şunları da söylerdi: "Ben her mü`mine kendi nefsinden daha yakınım. Nitekim, kim bir mal bırakırsa bu ailesi içindir. Kim bir borç veya (bakıma muhtaç) horanta bırakırsa bu bana aittir ve benim uzerimedir."

Resulullah (sav) buyurdular ki: "Sizden kimse, cuma günü kardeşini kaldırıp sonra da yerine oturmasın. Lakin: "Açılın" desin."

Resulullah (sav)`ın cuma günü minbere çıkınca: "Oturunuz!" dedi. Bunu İbnu Mes`ud (ra) işitince olduğu yerde oturdu, tam mescidin giriş kapısının üstüydü. Resulullah (sav) onu bu halde gördü ve: "Gel! Ey Abdullah İbnu Mes`ud!" buyurdu.

Resalullah (sav) Tebük`de yirmi gün ikamet etti ve namazları hep kasretti."

Biz Zaturrika`da Resulullah (sav) ile beraberdik. Koyu gölgeli bir ağacın yanına gelmiştik. Bu ağacı, altında dinlenmesi için Aleyhissalatu Vesselam`a bıraktık. (Resulullah kılıncını ağaca asıp istirahete çekilmişti ki, O`nu gizlice takip eden) müşriklerden biri gelip (asılı olan kılıncı kapıp) kınından sıyırarak (Resulullah`a): "Benden korkmuyor musun?" dedi. Aleyhissalatu Vesselam: "Hayır!" deyince: "Peki seni benden kim kurtaracak?"dedi. Efendimiz: "Allah!" diye cevap verdi. (Duruma muttali olan) ashab adamı tehdid etti. (O da kılıncı kınına koydu ve ağaca astı). Sonra namaz kılındı. Resulullah (sav) bir gruba iki rek`at kıldırdı. Bunlar geri çekildiler. Sonra ikinci grup geldi, onlara da iki rek`at namaz kıldırdı. Resulullah`ın namazı dörde tamamlanmıştı, cemaatin namazı ise iki rek`atti."

Resulullah (sav) hutbe verirken bir adam girdi. Resulullah adama: "Namaz kıldın mı?" dedi. Adam: "Hayır!" dedi. Efendimiz: "Öyleyse iki rek`atini kıl!" diye emretti.

Resulullah (sav) buyurdular ki: "Kim gecenin sonunda kalkamamaktan korkarsa vitrini gecenin başında kılsın.Kim gecenin sonunda kalkmayı umuyorsa gecenin sonunda vitrini kılsın. Çünkü gecenin sonunda kılınan namaz (gece ve gündüz meleklerinin huzurlarında ve şehadetleri altında kılındığı için) meşhud ve mahzurdur. Bu yüzden (gecenin başında kılınana nazaran) daha faziletlidir."

Teyzemi kocası [üç talakla] boşamıştı. Teyzem hurmalarının meyvesini kesmek istedi. Bir adam onu evden çıkmaktan men etti. Teyzem de Resulullah (sav)`a gelip durumunu arzetti. Aleyhissalatu vesselam: "Tabii, hurmalarını devşir, ondan dilersen tasadduk eder, dilersen ma`ruf üzere tasarruf edersin!" buyurdu.