Arafat Ve Müzdelife`de Telbiye

Hz. Üsame (ra) Arafat`tan Müzdelife`ye kadar Resulullah (sav)`ın terkisinde idi. Sonra Müzdelife`den Mina`ya kadar da Fadi İbnu Abbas`ı terkisine aldı. Her ikisi de: "Resulullah (sav) büyük şeytanı (Cemretu`l-Akabe) taşlayıncaya kadar telbiyeyi bırakmadı" demiştir. (Buhari`de gösterilen bablarda rivayet mana yönüyle mevcuttur, lafzan değil)

Ben, İbnu Abbas (ra) ile Arafat`ta beraberdim. Bir ara bana: "Niye halkın telbiyesini işitmiyorum?" diye sordu, ben kendisine: "Muaviye (ra)`den korkuyorlar!" dedim. Bunun üzerine: "Lebbeyk Allahümme lebbeyk, bu insanlar Ali`ye buğuzları sebebiyle sünneti terketmişler!" diyerek çadırından çıktı."

Arafat`tan Mina`ya gelirken, beraberindeki Enes İbnu Malik (ra)`e telbiyeden sorarak: "Siz Resulullah (sav) ile nasıl yapıyordunuz?" dedim. Bana: "Dileyen telbiye getirirdi, Resulullah (sav) müdahale etmezdi. Dileyen tekbir getirirdi, Resulullah (sav) ona da müdahale etmezdi! Dileyen de tehlil getirirdir ona da müdahale etmezdi. Bizden kimse, (farklı zikirlerde bulunduğu için) arkadaşını ayıplamazdı.

Ca`fer İbnu Muhammed babasından naklen anlatıyor: "Hz. Ali (ra), haccda, arefe günü güneşin zeval noktasına gelmesine kadar telbiyeye devam eder, ondan sonra keserdi."

Arafat`da ben Resulullah (sav)`ın devesinin terkisinde idim. Bir ara dua için ellerini kaldırmıştı. (O esnada) deve, Resulullah (sav)`ı eğdi. Derken yuları düştü. Hz. Peygamber (sav) yuları elinin biriyle tutup, diğer elini kaldırarak duasına devam etti.