Resulullah (sav)`dan daha sevgili kimse yoktu. Buna rağmen Aleyhissalatu vesselam`ı gördükleri zaman ayağa kalkmazlardı, çünkü O`nun bundan hoşlanmadığını biliyorlardı.

Bir gün Resulullah (sav) yanımıza geldi, elinde bir asa (değnek) vardı. Biz ayağa kalktık. "Yabancıların birbirlerini büyüklemek için ayağa kalkmaları gibi ayağa kalkmayın!" buyurdu.

Hz. Muaviye (ra), İbnu`z-Zübeyr ve İbnu Amir (ra)`in yanlarına geldi. İbnu Amir ayağa kalktı, İbnu`z-Zübeyr oturdu (kalkmadı). Hz. Muaviye (ra), İbnu Amir`e: "Otur, zira Resulullah (sav)`ın : "İnsanların kendisi için ayağa kalkmalarından hoşlanan kimse ateşteki yerini hazırlasın" buyurduğunu işittim" dedi.

Resulullah (sav) buyurdular ki: "Sizden kimse, bir başkasını yerinden kaldırıp sonra da oraya oturmasın. Ancak (halkayı) genişletin, yer açın, Allah da size genişlik versin." Birisi yerinden kalkacak olsa, Abdullah İbnu Ömer (ra), oraya oturmazdı.

Resulullah (sav) buyurdular ki: "Bir kimse ihtiyacı için çıkar, sonra geri dönerse, önceki yerine oturmaya (herkesten ziyade) hak sahibidir."

Resulullah (sav) `a geldiğimiz zaman, (halkanın) sonuna otururduk.

Resulullah (sav) buyurdular ki: "Bir kimsenin, izin almadan iki kişinin arasına oturması helal olmaz." [Tirmizi`nin rivayetinde: "İzinleri olmadan iki kişinin arasını açması kişiye helal olmaz" şeklinde gelmiştir.]

Resulullah (sav) buyurdular ki: "Meclislerin en hayırlısı geniş olanıdır."

Bir adam halkanın ortasına oturmuştu. Huzeyfetu`bnul-Yeman (ra) dedi ki: "Halkanın ortasında oturan, Muhammed (sav) diliyle lahetlenmiştir."

Resulullah (sav) mescide girince cemaatı bir kısım halkalar halinde gördü ve: "Sizleri niye böyle dağınık gruplar halinde görüyorum?" buyurdu.