Muhacirlerin fakirlerinden bir grupla birlikte oturmuştum. Bunlardan bir kısmı, bir kısmı(nın karaltısından istifade) ile çıplaklıktan korunuyordu. Bir kari de bize (Kur`an) okuyordu. Derken Resulullah (sav) çıkageldi ve üzerimizde dikildi. Resulullah`ın yanımızda dikilmesi üzerine kari okumayı bıraktı. Resulullah da selam verdi ve : "Ne yapıyorunuz?" diye sordu. "Ey Allah`ın Resulü!" dedik, "o karimizdir, bize (Kur`an) okuyor. Biz de Allah Teala`nın kitabını dinliyoruz." Bunun üzerine Resulullah (sav): "Ümmetim arasında, kendileriyle birlikte sabretmem emredilen kimseleri yaratan Allah`ıma hamdolsun!" dedi. Sonra, kendisini bizimle eşitlemek üzere Resulullah, ortamıza oturdu.Ve eliyle işaret ederek: "Şöyle (halka yapın)" dedi. Cemaat hemen etrafında halka oldu, yüzleri ona döndü. Ebu Said der ki: "Resulullah (sav)`ın onlar arasında benden başka birini daha tanıyor görmedim. (Herkes yeni baştan vaziyetini alınca) Resulullah şu müjdeyi verdi: "Ey yoksul muhacirler, size müjdeler olsun! Size Kıyamet günündeki tam nuru müjde ediyorum. Sizler cennete, insanların zenginlerinden yarım gün önce gireceksiniz. Bu yarım gün, (dünya günleriyle) beşyüz yıl eder."