Ziyad İbnu Sa`d İbni Dumeyre es-Sülemi (an ebihi an ceddihi) (ra) -ki bunlar (Sa`d ve Dumeyre) Resulullah (sav) ile birlikte Huneyn`e katılmışlardı- anlatıyor: "Muhallem İbnu Cessame el-Leysi, Müslüman olduktan sonra Eşca` kabilesinden birisini öldürmüştü. Bu, Hz. Peygamber (sav)`in hüküm verdiği ilk diyet vak`ası oldu. Uyeyne öldürülen Eşcai`nin katli hususunda ileri geri konuştu. Çünkü (Uyeyne) kendisi de Gatafanlı idi. Akra İbnu Habis de Muhallem`in taraftarı (olarak müdafaa için) konuştu, çünkü o da Hındeften idi. Derken (münakaşa ilerledi) sesler yükselmeye başladı, tartışma ve bağırıp çağırmalar arttı, Resulullah (sav) müdahale ederek, "Ey Uyeyne, diyet kabul etmez misin?" diye sordu. "Hayır! Vallahi harb ve ızdırabtan benim kadınlarıma ulaştırılan, onun kadınlarına ulaşmadıkça kabul etmiyorum!" cevabını verdi. Sonra bağırmalar yükseldi, tartışma ve bağırıp çağırmalar arttı. Resulullah (sav) tekrar araya girip: "Ey Uyeyne, diyet kabul etmez misin?" dedi. Uyeyne önceki sözlerini aynen tekrar etti. Bu hal, Beni Leys`ten üzerinde silah ve elinde de deriden mamul bir kalkan bulunan Mukeytil adında birinin kalkıp, "Ey Allah`ın Resulü! Bunun (Muhallem`in) İslam`ın başında yaptığı şu cinayete misal olarak, su içmek üzere havuzun başına koşan koyun sürüsünü gösterebileceğim. Sürünün ilk gelenlerine (öldürülmek veya uzaklaştırılmak üzere taş veya ok) atılır, arkadan gelenler de korkarak kaçarlar. Bugün hüküm koy yarın değiştir!" demesine kadar devam etti. Resulullah (sav) bunun üzerine (Muhallem`e dönüp) hemen şu hükmü verdi. "Derhal huzurumuzda elli deve vereceksin, elli deve de Medine`ye dönüşümüzde vereceksin!" Bu vak`a Resulullah (sav)`ın seferlerinin birinde cereyan etmişti. Muhallem uzun boylu, esmer birisi idi, cemaatin kenarında bulunuyordu. O ölümden kurtuluncaya kadar halk oradan ayrılmadı. Resulullah`ın (bu nihai hükmünden sonra) önüne, iki gözünden de yaşlar akar vaziyette oturdu ve: "Ey Allah`ın Resulü! Ben size ulaşan cinayeti işlemiş bulunuyorum. Ben Allah`a tevbe ettim. Sen de benim için ey Allah`ın Resulü, Allah`tan mağrifet dileyiver!" dedi. Resulullah (sav) yüksek sesle: "Sen onu İslam`ın başında silahınla mı öldürdün! Allah`ım, Muhallem`i mağrifet etme!" dedi. Ebu Seleme şu ilavede bulunur: "Muhallem göz yaşlarını ridasının ucuyla silerek kalktı." İbnu İshak der ki: "Muhallem`in kavmi, Resulullah (sav)`ın daha sonra onun için Allah`a istiğfar ediverdiğine inanıyorlardı."