İbnu Abbas

Cahiliye devrinde ölen babanın malı oğluna kalırdı. Vasiyet de valideyn için yapılırdı. Allah Teala hazretleri bundan dilediği kısmı neshedip erkeğin hissesini kadının hissesinin iki misli kıldı, ebeveynden herbiri için (eğer çocuk varsa) altıda bir, üçte bir kıldı. Kadına (çocuk varsa) dörtte bir kıldı. Zevc`e, (çocuk yoksa) yarı, (çocuk varsa) dörtte bir miras payı kıldı.

Bir kişi ölmüş, geride azad ettiği bir köleden başka [varis] bırakmamıştı. Resulullah (sav): "Bu adamın geride bıraktığı bir adamı var mı?" diye sordu. "Hayır yok! Sadece azad etmiş olduğu bir kölesi var!" dediler. Resulullah (sav), mirasını azadlısına verdi.

Resulullah (sav)`ın bayrağı siyah, sancağı beyazdı.

Resulullah (sav) buyurdular ki: "Yaklaşan bir şerden yazık Araplara! Elini çeken ondan kurtulur."

Resulullah (sav) buyurdular ki: "Benden sonra birbirinizin boynunu vuran kafirler olarak (dinden) dönmeyin." [Nesai, İbnu Mes`ud`dan yaptığı bir rivayette şu ziyadeye yer verir; "Kişi ne babasının ne de kardeşinin cinayetinden sorumlu tutulmaz."]

Resulullah (sav)`dan müşriklerin çocukları hakkında sorulmuştu. "Allah onları yarattığı zaman ne yapacaklarını iyi biliyordu!" buyurdular.

Resulullah (sav) buyurdular ki: "Ümmetimde iki sınıf vardır ki, onların islam`dan nasipleri yoktur: Mürcie ve Kaderiye."

Resulullah (sav) buyurdular ki: "İnsanların en şerlisi, "Allah rızası için" diyerek dilenip de, istediği verilmeyen kimsedir." İbnu Abbas derdi ki: "Allah rızası için" diyerek istekte bulunmayın. Bu tabiri sadece Allah`tan isterken kullanın." [Rezin tahric etti. Hadis Suyuti`nin el-Camiu`s-Sagir`inde mevcuttur. (Feyzu`l-Kadir şerhi 4, 159); Nesai`de de, hadisin birinci kısmı, uzun bir rivayetin bir parçası olarak geçer. (Zekat 74, (5, 83-84)]

İki kadın bir odada deri dikiyorlardı. Bunlardan biri avucuna biz batırılmış olarak dışarı çıktı. Bunu diğerinin yaptığını iddia etti. Dava İbnu Abbas (ra)`a götürüldü, İbnu Abbas dedi ki: "Resulullah (sav) şöyle buyurmuşlardı: "Eğer insanlara sırf iddialarıyla (delil olmadan) talep ettikleri verilseydi, insanlar başkalarının kan ve mallarını istemeye kalkarlardı. Ancak iddia sahibine beyyine gerekmektedir. İddiayı inkar edene de yemin gerekmektedir. (Bu kadına) Allah`ı (yalan yere yemin etmenin günahını) hatırlatın. Ona şu ayeti okuyun: "Allah`ın ahdini ve yeminlerini az bir pahaya değişenler, işte bunlar için ahirette hiçbir nasib yoktur" (Al-i İmran 77). Kadına bu hatırlatıldı. Bunun üzerine kadın suçunu itiraf etti.

Resulullah (sav) (iddia sahibi iki şahid bulamazsa) bir yemin ve bir şahid(in yeterli olacağın)a hükmetmiştir."