Müslümanlardan birine, Dakuka`da ölüm geldi. Vasiyetine şahidlik edecek hiçbir Müslüman bulamadı. Bunun üzerine Ehl-i Kitap`tan iki kişiyi vasiyetine şahid kıldı. Bunlar Kufe`ye geldiler. Ebu Musa el-Eş`ari`yi bulup durumu haber verdiler. Bunlar ölenin tereke ve vasiyetini beraberlerinde getirmişlerdi. Ebu Musa (ra) onlara: "Bu hadise, Resulullah (sav) devrinden sonra hiç görülmeyen bir hadisedir" dedi. İkindi namazından sonra onlara, ihanet etmedikleri, yalan söylemedikleri, vasiyeti tebdil etmedikleri, gizlemedikleri, değiştirmedikleri, söylediklerinin o adamın vasiyeti, getirdiklerinin de terikesi olduğuna dair yemin ettirdi. Sonra şehadetlerini(n gereğini yerine getirip) uygulamaya koydu.

Resulullah (sav) bir adamı bir töhmet sebebiyle hapsetti, sonra da serbest bıraktı.

Kardeşi veya amcası, hutbe vermekte olan Resulullah (sav)`a doğrulup: "Komşularım (ve kavmim, ashabın tarafından) niçin tutulup hapsedildiler?" dedi. Aleyhissalatu vesselam (cevap vermeyip) yüzünü çevirdi. [Adam aynı sözü tekrar edince] ikinci sefer yüzünü çevirdi. Sonra adam (saygıyı taşan) bir şey söyledi. Bunun üzerine (aleyhissalatu vesselam): "Bunun komşularını salıverin!" buyurdu.

Ensar`dan bir erkek, hurma ağaçlarını suladıkları Harre`nin su arkı yüzünden Zübeyr (ra)`le ihtilafa düşüp Resulullah`ın huzurunda murafaa oldular. Resulullah (ihtilaflarını dinledikten sonra) Zübeyr`e: "Ey Zübeyr (önce) sen sula, suyu sonra da komşuna sal" buyurdular. Ensari bu hükme kızdı ve: "Böyle hükmetmen, o senin halaoğlun olmasındandır!" dedi. Resulullah bu söze çok kızdı, yüzü renk renk oldu ve: "Ey Zübeyr! Önce sen sula, sonra duvara ulaşıncaya kadar da suyu tut!" dedi. Zübeyr dedi ki: "Vallahi öyle zannediyorum ki şu ayet bu hadise ile ilgili olarak indi. (Mealen): "Hayır öyle değil! Rabbine and olsun ki, onlar aralarında kimi oraya kimi buraya çektikleri (kavga ettikleri) şeylerde seni hakem yapıp sonra da verdiğin hükümden yürekleri hiçbir sıkıntı duymadan tam bir teslimiyetle teslim olmadıkça iman etmiş olmazlar" (Nisa 65)."

Kureyş`ten bir adamın Benİ Kureyza`da bir payı vardı. Suyunu paylaştıkları Mehzur ve Müzeynib vadisinin suyu hususunda ihtilafa düşerek Aleyhissalatu vesselam`a müracaat ettiler. Resulullah aralarında: "Su hakkı topuklara kadardır. Üstteki alttakine bundan fazlasına mani olmaz" diye hükmetti.

Bera İbnu Azib (ra)`e ait bir at, Ensar`dan bir zatın bahçesine girdi ve zarar meydana getirdi. Resulullah (sav), bunun üzerine: "Mal sahibinin, malını gündüzleyin; hayvan (mevaşi) sahibinin de hayvanını geceleyin muhafaza etmesine hükmetti."

Resulullah (sav) buyurdular ki: "Kim başkasının tarlasına onların izni olmadan ekim yaparsa, ektiğinde hiçbir hakka sahip olamaz, ona sadece nafakası verilir."

İki kişi, bir hurma ağacının harimi hususunda ihtilaf ederek Resulullah (sav)`a başvurdular. Resulullah (sav) ağacın ölçülmesini emir buyurdular. Yedi veya beş zira` olduğu tesbit edildi. Aleyhissalatu vesselam (harimin) o kadar olmasına hükmetti.

Said İbnu`l-As (ra) hazretleri İbnu Ömer (ra)`den naklen anlatıyor: "Resulullah (sav) buyurdular ki: "Mü`min, haram kana bulaşmadıkça dininde genişlik içindedir." Said İbnu`l-As der ki: "İbnu Ömer (ra) (Resulullah`ın sözünden sonra şunu) söylediler: "Kişi, nefsini bulaştırdığı taktirde, kurtuluşu olmayan çok ciddi amellerden biri, haksız yere haram kan dökmesidir."

Resulullah (sav) buyurdular ki: "Her günahı Allah`ın mağfiret buyurması muhtemeldir. Ancak bilerek mü`mini öldüren veya kafir olarak ölen kimse hariç..."