İmam Malik`e ulaştığına göre Hz. Peygamber (sav) sefer arzusuyla ayağını bineğinin özengisine koyduğu zaman şu duayı okurdu: "Bismillah! Allahım! Sen seferde arkadaşım, ailemde vekilimsin. Allahım, bize arzı dür, seferi kolaylaştır. Allahım, yolun meşakkatlerinden, üzüntülü dönüşten, mal ve ailede vukua gelecek kötü manzaralardan sana sığınıyorum".

Resulullah (sav), seferden dönerken, uğradığı her tümsekte üç kere tekbir getirir, arkadan da: "La ilahe illallahu vahdehu la şerike leh, lehü`l-mülkü ve lehü`l-hamdü ve hüve ala külli şey`in kadir. (Allah`tan başka ilah yoktur. O tekdir, ortağı yoktur, mülk O`nundur, hamd O`nadır. O herşeye kadirdir) dönüyoruz, tevbe ediyoruz, kulluk ediyoruz, secde ediyoruz, Rabbimize hamdediyoruz. Allah va`dinde sadık oldu, kuluna yardım etti. (Hendek Harbi`nde) müttefik orduları tek başına helak etti" derdi.

Bir adam Hz. Peygamber (sav)`e: "Ey Allah`ın Resulü, ben sefere çıkmak istiyorum, bana tavsiyede bulun!" diye talepte bulundu. Efendimiz: "Sana Allah`tan korkmanı ve (yol boyu aştığın) her tepenin başında tekbir getirmeni tavsiye ediyorum!" buyurdu. Adam döneceği sırada şu duada bulundu: "Allah`ım! Ona uzaklığı dür, yolculuğu kolay kıl."

Resulullah (sav) birisiyle vedalaştı mı şöyle derdi: "Dininizi, emanetinizi ve işlerinizin akibetini Allah`ın muhafazasına bırakıyorum."

Resulullah (sav) seferde iken gece olunca şu duayı okurdu: "Ey arz, benim de senin de Rabbimiz Allah`tır. Senin de, sende bulunanların da, sende yaratılmış olanların da, senin üzerinde yürüyenlerin de şerrinden Allah`a sığınırım. Arslanın, iri yılanın, yılanın, akrebin ve bu beldede ikamet eden (insilerin ve cinni)lerin, iblis`in ve iblis neslinin şerrinden de Allah`a sığınırım."

Resulullah (sav) efendimiz buyurmuşlardır ki: "Kim bir yerde konakladığı zaman şu duayı okursa, oradan ayrılıncaya kadar ona hiçbir şey zarar vermez: "Eüzü bi-kelimatillahi`t`tammat min şerri ma halaka. (Allah`ın eksiksiz, mükemmel kelimeleri ile, yarattıklarının şerrinden Allah`a sığınıyorum.)"

Resulullah (sav) buyurdular ki: "Balığın karnında iken, Zü`n-Nun`un yaptığı dua şu idi: La ilahe illa ente sübhaneke inni küntü mine`z-zalimin, (Allahım! Senden başka ilah yoktur, seni her çeşit kusurlardan tenzih edirim. Ben nefsime zulmedenlerdenim). Bununla dua edip de icabet görmeyen yoktur."

Hz. Peygamber (sav) üzüntü sırasında şu duayı okurdu: "Halim ve azim olan Allah`tan başka ilah yoktur. Büyük Arş`ın Rabbi olan Allah`tan başka ilah yoktur. Kıymetli Arş`ın Rabbi, arzın Rabbi, Semavat`ın Rabbi olan Allah`tan başka ilah yoktur."

Resulullah (sav) bir gün Mescide girdi. Orada Ensar`dan Ebu Ümame (ra) denen kimse ile karşılaştı. Ona: "Ey Ebu Ümame, niçin seni namaz vakti dışında Mescid`de oturmuş görüyorum?" diye sordu. "Peşimi brakmayan bir sıkıntı ve borçlar sebebiyle ey Allah`ın Resulü" diye cevap verdi. Bunun üzerine Hz. Peygamber (sav): "Sana bazı kelimeler öğreteyim mi? Bunları okursan, Allah, senden sıkıntını giderir ve borcunu öder" "Evet, ey Allah`ın Resulü, öğret!" dedi. "Öyleyse" dedi, "akşama çıktın mı sabaha erdin mi şu duayı oku: "Allahım üzüntüden ve kederden sana sığınırım. Aczden ve tembellikten sana sığınırım, korkaklıktan ve cimrilikten sana sığınırım. Borcun galebe çalmasından ve insanların kahrından sana sığınırım." (Ebu Ümame) der ki: "Ben bu duayı yaptım, Allah benden gamımı giderdi, borcumu ödedi."

Hz. Fatıma (ra) Resulullah (sav)`a gelerek bir hizmetçi taleb etmişti. Resulullah ona: "Şu duayı oku(man senin için hizmetçi edinmenden daha hayırlı)" dedi: "Allahım! Sen yedi semanın Rabbi, Arş-ı Azam`ın Rabbisin. Sen bizim Rabbimiz ve herşeyin Rabbisin. Tevrat, İncil ve Furkan`ı indiren, tohum ve çekirdekleri açansın. Her şeyin şerrinden sana sığınıyorum. Her şeyin alnından yapışmışsın (dizginleri senin elindedir). Evvel sensin, senden önce bir şey yoktur. Ahir sensin, senden sonra da bir şey kalmayacak. Sen zahirsin, senin üstünde bir şey mevcut değildir. Sen batınsın, senin dışında bir şey yoktur. Benim borcumu öde, beni fukaralıktan kurlar, zengin kıl."